| |
| |
| |
Ionckheyd. Ouderdom.
HEt is een last te wezen oud, / Maer yder ist niet, die 't wel woud'. |
Versleten zack, of oude schoen, / Daer is veel lappens aen van doen. |
De jeughd is hitsigh voor het hooft. |
Oude luyden, Oude huyden. |
De tucht is jonckheyd gheen ghenucht, |
Iongh vlees dat svvelt, Out vlees dat smelt. |
Oude leerzen, ende schoen, / Hebben veeltijds smeer van doen. |
Een oude koe, een nieuvve bel, / Een oude queen, een jongh ghezel. |
Die den ouden wegh verlaet, / End' een nieuwen dan begaet, |
Dickwils zietmen, dat hy dwaelt, / En niet meer als schand behaelt. |
Een oude muyl, een gouden toom, / Een oude slet, een fijne zoom. |
Een jongen henghst, een ouden ruyter; / Een nieuw schip, en een oud vry-buyter. |
Tot oude feylen, nieuvve keuren, / Tot oude huyzen, nieuvve deuren. |
In zijn jonckheyd moet-men spaeren, / Om, oud zijnde, wel te vaeren. |
Hy heeft in 't graf het eene been, / En 't ander moeter oock haest heen. |
Een oude zack, die steeds verslijt, / Vereyscht veel lappens 't aller tijd. |
| |
| |
Onder tucht, Ionckheyd zucht. |
Het is een man haest af-ghesleten, / Die menigh paesch-ey heeft gheeten. |
Het lams-vel comt zoo vvel ter merct, / Als 't beyten-vel daer vvert ghemerct. |
Wanneer ghy zijt ghekomen 't end, / Niet wederom te ruggh en wend'. |
Oud van jaren, Veel ervaren. |
De ouderdom te poste rijdt, / Wanneer ons hert veel droefheyd lijdt. |
Een oud man met een oude vrouw, / Daer is voor al de beste trouw. |
De oudheyd is een sware last, / Die ons, hoe traegh zy komt, verrast. |
Oude kercken, doncker glazen; / Oude coppen veeltijds razen. |
Hy kan niet wel zijn kinder schoen, / Uyt dertel wulpsheyd, van hem doen. |
Hy mint noch noten, En speelt met koten. |
Beter oud mans troetelingh, / Als een jonghmans voetelingh. |
Een oude jeughd, Niet langh en deughd. |
Dat veulen blijft al even jongh, / 't En zal noyt laten dertel sprongh. |
'T en gaet de kinders niet naer vvil, / Wanneer zy moeten zitten stil. |
Kinders van te vroegh verstand, / Krijghen zelden ouden tand. |
Het gryze haer de jaren telt, / Maer niet altijds veel vvijsheyd melt. |
| |
| |
De wijsheyd die te vroegh begint, / Beduyt een vroeghe dood van 't kind. |
Wat is de oudheyd? Niet dan verkoutheyd. |
Een jonghen enghel, metter tijd, / Een ouden duyvel wel ghedijt. |
De oudheyd zelfs is anders niet, / Als ziect', en kranckheyd met verdriet. |
Een yder jaer, jae yder dagh, / Maect van ons sterven steedsch ghewagh. |
Een oude vos, let vry daer op, / Niet licht men vanght met net of strop. |
Ziet, by tijds, voor-zichtigh om, / Eer dat komt de ouderdom. |
Oude vaten leken licht, / Of men die al maect zeer dicht. |
Doet voor-raed op, en d'hand' uyt strect. / Eer 't gryze hayr uw hooft bedeckt. |
Elck een die vvenscht te vverden oud, / Nochtans van d'oudheyd niet en houd. |
De oudheyd is een gast on-weerd, / Die 't restjen van ons leven teert. |
Oude beurzen maecken spel; / Zelden dat zy sluyten vvel. |
't Is in de huyd, waer 't in het kleed, / Men wiesch of sneed het uyt ghereed. |
Als oude guylen zyn aen 't gaen. / Men can-ze niet vvel houden staen. |
Wy zijn gheweest, ghelijck als ghy, / En ghy zult zijn, ghelijck als wy. |
Een sant in jonckheyd, Een droes in oudheyd. |
| |
| |
Een jonghe sant, Is oud een schand. |
Wy zijn ghevveest, ghelijck als ghy, / En ghy zult zijn, ghelijck als vvy. |
Een jonckheyd nerghens me bemoeyt, / Een ouderdom vol pijn en moeyt. |
Een jonckheyd die gans niet en doet, / Een ouderdom vol arremoed. |
De jonckheyd en de wetenschap, / En zijn niet onder eene kap. |
De jonckheyd heeft noch wil, noch macht, / Om zich te toomen, herd of zacht. |
Zoo jonghe luyden wisten wel, / En oude luyden konden 't spel, |
Gheen van hun beyden zouden oyt, / Zoo langh zy leven, zijn beroyt. |
Denct, als ghy noch zijt jonck en stout, / Dat ghy een tijd zult vvezen oud. |
Houd hem voor jonck, die is ghezond; / En rijck, die niemand moet een pond. |
Wanneer-men zien moet met den bril, / Adieu dan jeughd, en dertel wil. |
De vijzel rijckt altijds naer loock, / En laet zeer spae dien reuck of roock. |
Een jonghman moet zijn op-gheschort, / En met de riem van eer ghegordt. |
Dat hout is noch heel jonck en fris, / Daer aen gheen mos van oudheyd is. |
Die in zijn jonckheyd niet en doet, / Zijn oudheyd is vol arremoed. |
Der ouden raed, Der jonghen daed. |
| |
| |
Het vvert gheeyscht van oude lien, / Hoe minder vvegh, hoe meer verzien. |
Een leuye jonckheyt van een gheck, / Een ouderdom vol van ghebreck. |
Hoe minder vvegh, dat noch resteert, / Te meer men wilt, waer van men teert. |
Ontsteeckt uw lamp, eer 't duyster is, / Zoo gaet ghy zeker en ghewis. |
Te minder weghs moet zijn ghegaen, / Te meer men wilt op teer-gheld staen. |
Hy is 't ajuyns gheslachte weerd; / Heel grijs van hooft, en groen van steert. |
't Is maer 't werck van oude gasten, / 's Weerelds pack te konnen tasten. |
De peeren zijn dan alder-best, / Wanneer zy af-gaen, op het lest. |
't Is noodigh langh op d'aerd' te woelen, / Om wel des weerelds pols te voelen. |
De oude honden gaen ghewis, / Zy hooren naer gheen wis, wis, wis. |
Om met ghenucht ter jacht te gaen, / 't Moet zijn met d'ouden hond ghedaen. |
De oude kat van Kalleken, / En speelt vry met gheen balleken. |
De oude kat en speelt niet meer / Met 't balleken, ghelijck wel eer. |
Men paeyt gheen oude lien met loghen; / Een oude vos wert niet bedroghen. |
Een oude rat en is niet mal: / Zy wacht haer vry wel voor de val. |
| |
| |
Het oude peerd, al schijnt het mat, / Dat helpt den waghen uyt het gat. |
De ouderdom, heel grijs bedect, / Voor sausse van de wijsheyd strect. |
De oude pot, spreeckt walsch, en kraeckt, / Tot dat hy heel tot scherven raeckt. |
In 't veulen, dat zijn banden breect, / Een aerd van groote hope steect. |
Dat 't veulen in zijn jonckheyt heeft, / Blijft in zijn aerd, zoo langh het leeft. |
Men wacht met hope van ghewin, / van 't kalf een oss', van 't ey een hinn'. |
Een oude simm', of oude hond, / En zetten noyt een fraeye mond. |
|
|