Nieuwe wyn in oude le'erzacken

(2010)–Johan de Brune (de Oude)– rechtenstatus

MEN hoeft geen brillen hem te bien, / Hy kan wel door de vinghers zien.

Die niet can vieren, / Can niet regieren.

Een man verstandigh, en bezint, / Die is by wijlen ziende blint.

Zy slapen niet al, die daer snuyven; / Of die haer ooghen wat verschuyven.

De quaed is nimmermeer zoo quaed, / Dan als hy zich heel goed ghelaet.

Een vremd' en aenghenomen wijs, / Vergaet en smelt ghelijck een ys.

Noch vis, noch vleesch, Zo is den eesch.

Een mom-ghezicht, Komt haest in 't licht.

De deughd te veynzen en te spelen, / En is niet om zeer langh te helen.

Stille waters, diepe gronden.

Daer 't water ravelt, en zeer brant, / Daer is-men aldaernaest het land.

In d'eene hand hy water heeft, / In d'ander vier, en zoo hy leeft.

Hy kust van voor, en krauwt van achter.

Noch vis, noch vlees, noch wit, noch swert, / Ghelijcker nu ghehandelt wert.

't Zy wyze lien, of vremde ghecken, / Elck een zoeckt zijn ghebreck te decken.

Dat zy uw schijn, Ghelijck uw zijn.

Een vermomde heyligheyd, / Is een dobbel godloosheyd.

Zulck een die danst, en drinct en zinght, / Die met veel droefheyd is om-ringht.

Niet al die danssen, zijn verblijt; / Men lacht wel, als het herte krijt.

Een heunigh-tongh, een hert van gal, / Men ziet-se deur-gaens over-al.

't Is in het glas of spieghel niet, / Het ghene datmen daer in ziet.

Spreect schoon, en dinct wat dat ghy wilt: / Zoo doetmen, alsmen leeft in 't wild.

Gheveynstheyd niet zeer langh en duert: / Het is een bier, dat haest verzuert.

Zulck een die claeght, als 't eynden raed, / Die nochtans niet en heeft yet quaed.

De vos bedect zijn langhe steert, / En dan ist, dat hy meest wel deert.

Toont gheen ghelaet, Maer wijst de daed.