Nieuwe wyn in oude le'erzacken

(2010)–Johan de Brune (de Oude)– rechtenstatus

WIe kan tot bouten alles draeyen, / En van elck land goed koren maeyen.

Hy moet ter ambeeld zyn ghebracht.

Hy heeft een schaef en vijl' van nood,

Hy heeft zyn les hem vvel ghezonghen.

Hy heeft zijn rugh hem wel ghemeten.

Noyt quam in lijden eenigh man, / Of hy en hielp hem zelf daer an.

Het gaet met yemant recht of schuyn, / Elck is een smit van zijn fortuyn.

De lijster kact haer eyghen quaed.

Het lidt dat meest ghezondight heeft, / De straffe meest oock daer aen kleeft.

De balck eerst uyt uw ooghe moet, / Eens anders splinter dan uyt doet.

En oordeelt niet, maer 't oordeel schort, / Op dat ghy niet gheoordeelt wort:

En met de mate die ghy meet, / Zult ghy daer naer oock zijn besteet.

Bedwinght het rijsjen jonck en teer, / Daer gheen bedwanck is, is gheen eer.

Een boef ont-gaet de straffe wel, / Maer niet het innich hert-ghequel.

Gheen eer duert langh, Als met bedwangh.

Ick zal daer van, met kleyn behaghen, / De taerte in den oven draghen.

Men smijt de Kat, Die lect en vat.

. . . . Gheen quade daed / Blijft on-ghestraft, al valt het laet.

Hy zal dat eytjen moeten pellen.

Hy zal de breuck betalen moeten.

Hy zal de peere moeten schellen.

Die staet int rolleken, / Het kost zijn bolleken.

Een groote schuld, een groote straf, / Men moet daer in niet vvezen laf.

Dien God wilt straffen met zijn hand, / Beneemt hy zinnen en verstand.

Veracht des Heeren straffe niet, / Noch flauwt, als ghy zijn roede ziet.

Die Godes straf niet voelt en vint, / Dat is een bastaert, niet een kind.

De straf, die teghenwoordigh is, / En is gheen straf, maer droeffenis:

Maer gheeft daer naer een vrede-vrucht, / Aen hem, die daer door wert ghetucht.

De schuld, of zy is groot of kleyn, / Zy heeft de straffe tot een treyn.

Schuld en straffe van 't ghewis', / d'Een zoo oud, als d'ander is.

Het is voor u, en tot u leet, / Dat nu de oven wert gheheet.

Men zuyvert met de wind het graen, / De zond met straf wert uyt ghedaen.

Men want het koren met de wind; / De misdaed wert met straf verdint.

Daer straf' om leeghe leyt, voor d'oogh, / Daer heft de zond het hooft om hoogh.

Die boone zal, door quaed beduyd, / Ghebroken werden, op mijn huyd.

Die yetwes doen, of dat toe-staen, / Zijn met de selfde schuld ghelaen.

Ghy moet passeren door dien wegh.