Nieuwe wyn in oude le'erzacken

(2010)–Johan de Brune (de Oude)– rechtenstatus

ALs werck en vier by een vergaert, / Het brant zeer licht, en metter vaert.

Vier en vlas, Brant zeer ras.

Ghy hebt het net, In 't wit ghezet.

Ghy raect den naghel op het hooft.

Ghy raect de zake met de naeld.

Ghy hebt het wit daer net ghetroffen.

Het vriest een yder slack of stijf, / Naer dat hy kleeren heeft om 't lijf.

Wel voor-ghegaen, Wel naer-ghedaen.

Wanneer het wel-gaet, met goe' schijn, / Kan yder een wel vroe-vrouw zijn.

De man die niet een gheyt' can draghen, / Wilt hem met gheen osse plaghen.

Leer en leven alle be'en, / Moeten stemmen over een.

Een Apt en zijn convent zijn een, / Maer let, de burzen zijn verscheen.

Goe'beeren voor een goeden hond.

Niet hoogher, of niet meer bejaeght, / Als u verstand en cracht verdraeght.

Elck een zich zelven meten moet, / Met eyghen, niet met anders voet.

't Is dolheyt yetwes aen te gaen, / Dat met ons cracht niet can bestaen.

Zoo ghy gheen osse dryven kont, / Zoo drijft den ezel, of den hond.

Gheen meerder cost en doe de man, / Als wel zijn zake lijden can.

En roemt niet boven uw bereck, / Of anders zijt ghy dol of gheck.

Een snoode wouw, al is hy schalck, / En zal noyt wesen goede valck.

God gheeft elck koude naer zijn kleed.

Die tot het sweerd en wapen wast, / De tabbert hem niet wel en past.

Of 't weer is schoon, of 't stort een plas, / 't Is noyt een yder een van pas.

Hy zal een heele keers verslinden, / Op dat hy zou een neuckjen vinden.

En gheeft een os, of koe, gheen wijn; / Noch werpt oock peerels voor het swijn.

De eene muyl den ander wrijft, / d'Een snijt de penn' en d'ander schrijft.

. . . wie kan der baden, Met zacken op den ruggh' gheladen.

Een ringh, die niet is wijt ghenoech, / Aen uwen vingher niet en voegh.

Te wijd' of al te nauwen ringh, / Aen uwen vingher niet en bringh.

Die met katten gaet ter jacht, / Krijght maer muyzen tot zijn vracht.

Die met katten uyt gaen jaghen, / Niet dan muyzen t'huys en draghen.

Verwacht niet van een koper miss', / Daer koper gheld ghegheven is.

Een stinck-neus is een quaet barbier.

De kreupel met zijn hinckend been, / Wilt altijds danssen voor elck een.

Heyl'ghe daghen, heyl'ghe wercken, / Dat kan ons de ziele stercken.

De pot al is hy zeer gheschonden, / Hy heeft zijn decksel noch ghevonden.

Die steert en is niet van dat kalf.

Wolven-zaus tot hoender-vleesch. / Dat is spijze, naer den eesch.

. . . Voor korte broecken, / Moetmen langhe nestels zoecken.