|
| |
| |
| |
Tijd, of Iaren.
| DE wijsheyd werd allenghs vermeert, / Den eenen dagh den and'ren leert. |
| De dagh, die morghen rijzen magh, / Die vvert gheleert van dezen dagh. |
| Den dagh van heden, die nu licht, / Gheeft morghen noch zijn leer en licht. |
| Heden beurt ons menighfout, / Dat ons morghen bezich hout. |
| Den ouderdom, die maect ons wijs, / Terwijl hy ons maeckt kael en grijs. |
| De jaeren leeren, En vvijsheyd meeren. |
| Ander jaren, ander zeden, / Anders morghen, anders heden. |
| Het aenghezicht, Verraet ons licht. |
| Uw wezen, en uw heel ghelaet, / Zeght, hoe het met uw jaeren staet. |
| De tijd heeft vleughels, / Maer toom, noch teughels. |
| De tijd, die altijds rijdt te post, / Is niet ghebonden aen een post. |
| In weynigh tijd, De huyre glijdt. |
| Den eenen dagh, naer alle blijck, / En is den ander niet ghelijck. |
| . . . vroegh op te staen, / En doet niet eer de zon op-gaen. |
| Vroegh op te staen, eer datmen plach, / En maect daerom geen vroegher dagh. |
| |
| |
| Wat zijn zal, schict zijn zelven wel. |
| Mijn oegst die staet noch in zijn kruyd. |
| Het is noch vroegh, en ver van huys. |
| 'Ten is (of dit, of dat gheschiet,) / Noch aller daghen avond niet. |
| Men meet den dagh van d'onder-gangh, / Hoe goet, hoe quaed, hoe cort, hoe langh. |
| Dagh en tijd, Droefheyt slijt. |
| 't Kan zomtijds in een huyr gheschien, / Dat honderd jaer niet zouden zien. |
| Heden is men hoogh ghe-eert, / Morghen dickwils onder d'eerd'. |
| Heden hoogh in eer verheven, / Morghen leegh ter neer ghedreven. |
| Heden is men groen en fris, / Morghen onder d'aerd' men is. |
| Hoe wel men niet en hoort den haen, / De dagh zal echter commen aen. |
| Dat de morghen niet en kom, / Als met brood, of meel of blom. |
| 't En is niet altijds goed saysoen, / De wolle van het schaep te doen. |
| Of wel de hane niet en zinght, / De dagh en morghen-stond ontspringht. |
| Die daer een winter-dagh passeert, / Een groote vyand heeft gevveert. |
| Een rijpe peer heeft dat ghebreck, / Zy valt zeer gheeren inden dreck. |
| De dagh, wanneer-men rekent 't saem, / Is tot betalen niet bequaem. |
| |
| |
| 't En helpt gheloopen of gheronnen, / Maer 't hangh al aen 't van passe kommen. |
| December was een maend wel eer, / Maer nu ist wel een maend of meer. |
| Van groote zaecken van belanck, / Niet beter als de tijd wat lanck. |
| Van morghen, morghen, altijds aen, / Men ziet den tijd zeer verre gaen. |
| 't Komt op een huyr wel al te gaer, / Dat niet ghebeurt in zeven jaer. |
| Eerst comt, eerst maelt, Eerst comt, eerst daelt. |
| Eerst van tijd, is eerst van recht, / Zoo de Keysers wet ons seght. |
| Niet dat niet slijt, By langh van tijd. |
| Wat anders 's winters wert ghedaen, / Wat anders slaetmen s'zomers aen. |
| Elck zich streck, Naer zijn deck. |
| Het is hoogh tijd, te roepen brand, / Als 't huys van ons ghebuyre brandt. |
| Neemt tijd, ter wijl ghy hebt den tijd, / Eer dat hy u gheheel ont-glijt. |
| 't Ghety, wanneer daer is de tijd, / Gheen uytstel, of vertoef en lijdt. |
| Verloren tijd, die ismen quyt. |
| De tijd is trots, en niet en wacht, / Hoe groot oock yemand zy van macht. |
| Doet op u hoy, en daer toe pijnt, / Terwijlen dat de zonne schijnt. |
| Een goede zaeck wel quaed ghedijt, / Als zy ghezeght wert, buyten tijd. |
| |
| |
| Den herft verdrijft het zomer weer, / Maer 't ander jaer brenght zomer weer. |
| Te winter by het goede vier, / Te zomer, by de wijn of bier. |
| By 't vier, als m'is van koude blaeu; / Alst warm of heet is in de schaeuw. |
| Zit by het vier, by winter tijd, / Des zomers in de schaduw zijt. |
| De mid-dagh tijd, Gheen steur en lijdt. |
| Een rijpe peer, valt haest ter neer. |
| Al drinckend' gaet den tijd voor-by, / En metter tijd verslijten wy. |
| De dagh, die volght, met zijn beslagh, / Is meester der voor-leden dagh. |
| De eene dagh naer d'ander rijst; / Maer elck zijn on-ghelijckheyd wijst. |
| 's Morghens berghen, 's avonds beken: / Naer de noen, met Heeren spreken. |
| De bruynste morghen, die men zagh, / Die geeft de schoonst en claersten dagh. |
| Bruyne morghen, schoonen dagh; / Klaere morghen, vuylen dagh. |
| Terwijl het vvater loopt en dringht, / Zoo moet men malen datmer bringht. |
| Weest by uw graen, terwijl m' het maelt, / Op dat 't een ander niet en haelt. |
| De tijd brenght roozen, niet het hout: / De tijd maect alle droef heyd oud. |
| De tijd draeght groot en kleen in 't graf; / De tijd vaeght alle droefheyd af. |
| |
| |
| Leert vast den hoogh' en leeghen zangh, / En zoo de tijd speelt, neemt u gangh. |
| Den hooghen zangh en leeghen leert, / En zoo de tijd speelt, danst en keert. |
| Dat zal vverden fraey en goed, / Moet eerst hebben tijd en moet. |
| De tijd brenght, op het lest in 't licht, / Al watter onder d'aerde licht. |
|
|
Auteursrechtelijk beschermd