Aen me-vrouw De Knuyt.
ME-vrouw, of hebt ghy liever Nicht
Genoemt te zijn, in dit Gedicht,
Ik wensch u, met een recht gemoed,
Geen rijckdom, of geen werelds goed,
Geen gunst, geen eer, geen grote staet,
(Want daer van hebt gy overmaet)
Wat dan? dat ghy, met hert verblijd,
Altijds meugt wesen, dat ghy zijt.
Want God, so ick de zaeck' wel vat,
En heeft u niet, of dit, of dat,
Gegeven stucx-wijs, tot u deel
Maer al by een, en in 't geheel:
Wat dat een mens, van mens gebaert,
Sou konnen wenschen op der aerd.
Een ding mischien ontbreekter aen,
Gelijck ick somtijds hebb' verstaen,
Dat ghy, hoewel ghy zijt getrout,
Gelijck een staet van Weduw hout:
En dat u Man in groot gedruys,
Gelijk een balling is van huys.
't Is waer, Me-vrou, een kleyne Vrou
En heeft geen oorsaeck van die rou:
Maer als men 't recht en wel in siet,
't Is meer geluck, als 't is verdriet.
Doch, Nicht, verstaet mijn meningh wel:
't Is, sonder twijffel, amer gequel,
Te derven zijn gewensche pand,
Dat meestendeel is van de hand:
Maer boven, dat de dienst van 't Land
Hem altijds van u zijde bandt,
En dat van sukcken alleen niet,
Als met de grootste eer geschiet,
Zoo merck ick, dat de eensaemheyd
Ons van de Aerd' ten Hemel leydt.
En dat 't geduerigh Aerds gewoel
Ons maeckt in Godes dingen koel
Soo dat, om hier oock op der Aert,
By God zomtijs te zijn vergaert,
Geen ding so noodigh wert geseyt,
Als is de soete eensaemheydt.
Daer gaetmen dan, met goede sin,
Zijn herte zien van binnen in:
Daer wert van hoofdt tot de Voet
De mensch ontleedt in sijn gemoed:
Daer sitmen dat de Mensche is
een vat vol dreck en vuyelenis;
Daer sietmen, dat de goede God
Ons'wonden gantsch vervuylt en wrot,
Moet zalven, en genesen heel,
Zou eens de Hemel zijn ons deel:
Daer sietmen Gods bermhertigheyt,
De daer so diep haer Wortel leyt:
Daer sietmen, en daer hoortmen vreughd
Die met geen Penn' kan zijn geheugt.
Dat weet ghy, Nicht! u Herte kan
Een goed' getuyge zijn daer van.
Soo dat ick seer wel, in 't begin,
Gewenscht hebb', met een goede sin,
Dat ghy, met een ghemoed' verblijdt,
Altijd moght wesen, dat ghy zijt.
Maer noch so wensch ik, tot besluyt,
Dat ghy meucht langhe zijn de Bruyd
Van uwe Man, en waerde Heer,
V Kroon,en al u Werelds eer.
En als het God believen sal,
Die 't alles doet, naer zijn gheval,
Sijn Ziel te halen uyt het Lijf,
Zo wens ick, dat dit Graf-dicht blijf:
Hier onder light mijn Heer de Knuyt,
| |
Auteursrechtvrij