Op de Emblemata van de Heer Johan de Brune, Doctor inde Rechten, Raed en
Tresorier der Stede Middel-burgh.
Is d'oude Wijsheydts School doorgalmt met deuchdes-leeringh,
En afghericht op konst van alderley verweeringh,
Die menschen swackheydt stijft, en recht de baen leert gaen,
En toont wat reden laeckt, of watter dient gedaen:
Gheeft haer verdienden lof. Vergaept u niet aen eeuwen,
Of Loop van Iaren tal. De stem seer wijd' kan schreuwen
Van welbeploeght vernuft daer Grijsheydt aensien heeft,
En door verwonderingh in 't laet gheheughen sweeft:
Maer denck niet dat natuyr ontmoedert, minder gonstich
Of rimp'lich raes-kalt, dor van Geesten, mislick konstich,
In nae-gheboortich saet. 't Gheluck van onsen tijdt
Drijft boven, onbeschroomt voor ledicheydts verwijt.
Soo verr' men konsten creyts door bochten om siet swieren:
En dringht Naturaes stap, bromt d'eer van dees' Lau'rieren
Ghesocht in worstel-baen van wijsheydts onghemack.
Dit was, 't welck Herculis ghestelde palen brack,
En settend' Zeyl in top voorwint ginck henen bruysen
Door wetens-giericheydt geswind. Soo quam te huysen
In 't Vaderlandts ghebiedt en vry-ghevochten staet,
Wat ondervindinghs loop voor veel verborghen laet.
Hoe weelich weyd dees' gloor, door al wat lust omwandelt
Ghesoocht van braver geest, die aengeprickelt handelt
Wat taeck ons eersught stelt? Siet maer ons Moederstael
Door-weven met het Goudt van rijck-gheladen prael.
De Brvin sal hier 't vernuft en Sinnen-beeldingh spijsen,
En tot der deughden baeck een veylen toeganck wijsen:
Nu vry van Maet-slachs dwanck, nu lieffelijck ghetoomt.
Gheluckigh die op't spits van Helicon soo droomt,
Verr' gaet hy boven 't lot van straet-gemeene zielen
Op wiecken hooch-gevoert, of Famaes snelle wielen,
Die ons der saecken prijs soo weeght met woorden toe,
En elck met glans bekleedt, int vinden nimmer moe.
Paert Meesters van Atheen, of Romens deuchde Schoole
Met Leeringh laet gheteelt. Waer dunckt u meer verhoolen,
By ons die reden duyckt in schem'ring van Ideen,
Of die door snijders pen ons sinnen gaet voor heen?
En kan het innerlijck met 't uyterlijck becooren,
Hy slaet sijn stem in't hart door wel-bereyde ooren
Want heel de woorden web op eenich maecksel spint,
't Welck 't oogh in menschelijckheydts ghewoel niet sluym'rend vint.
Soo schrijft hy aen Stadts dienst verplicht, en het bestieren
Van Raedts-besluyt en sorgh. Soo pleeght de Gheest te vieren
(Als hem 't ghemeen ontslaet, of vryen aemtocht gheeft)
't Onledich' Musen-zaal daer sijnen Pindus leeft.
Tast Leser, in 't gheheym, aensiet 't ghestel van reden
Bezielt met defticheyt, en niet verminckt in leden,
Of elders opghebult met langh-ghebeten pen:
My dunckt ick hier ghedooft of sonder vonck niet ken.
Verwerft de toets u gunst flux sal op woest're paden
Het aenghehitst verstandt door rennen, en versaden
Aen vaster-spijsen-disch 't bejagh van rijper lust,
Daer stacy-Tabbert selfs van commer mack'lick rust.
Isaac de Gruter.
|
|
Auteursrechtvrij