Davids Psalmen, Gedicht, aen d’eene zijde, door Petrum Dathenum; aen d’ander zijde, door J. De Brune

[p. 534]

[Datheen]

Dit is het Geloove door Jan Vytenhove over-geset.

1   WY gelooven in eenen Godt alleyn,
Schepper des Hemels end’ der Eerden,
Onser aller Vader gemeyn,
Die ons laet sijne kinders weerden.
Hy wil ons altijdt geneeren,
Lijf en ziel oock wel bewaren,
All’ ongheval wil hy weeren,
Geen leedt sal ons tegen-varen:
Hy sorget voor ons dagh ende nacht:
Het staet alles in sijner macht.

2   Wy gelooven in Christum al ghelijck,
Sijnen Soon en onsen Heere,
Erfachtigh in sijns Vaders Rijck,
Ghelijck Godt van macht ende eere,
Vyt Marien der Maeght zade,
Ons een ware mensch gheboren,
Door Godts Geest uyt louter g’nade.
Voor ons door de sond’ verloren,
Aen ’t kruys gestorven, ende gheleydt
In ’t graf tot sijns doodts sekerheydt.

3   Ten derden dagh om onser g’rechtigheydt,
Van den dooden is opghestanden,
Door ’s Vaders kracht end’ heerlickheydt,
Lossende ons uyt ’s vyandts banden,
Is ten Hemel op verheven,
Van der aerd’ in ’t openbare:
Sit Godts rechter-handt beneven:
Voor ons een recht Middelare,
Van waer hy ten eynd’ oock komen sal,
Richten levend’ end’ dooden al.

[p. 535]

[De Brune]

4   Wy gelooven in den Heylighen Gheest,
Godt met den Vader end’ den Sone,
Die ons troost end’ maeckt onbevreest,
Ende verciert met gaven schoone:
Alle Christenheydt verheven,
Tot recht’ eenigheydt begeven,
Welcker de sond’ werdt vergeven,
Dat vleesch sal noch weder leven:
Naer desen jammer is nu bereydt
Ons een leven in eeuwigheydt.