De CL. Davids psalmen
(1644)–Johan de Brune (de Oude)– Auteursrechtvrij§1AEn de rivieren Babels daer zaten wy,
End' weenden, als wy ghedachten aen Zion:
Wy hebben onze harpen ghehanghen,
Aen de willighen, die daer inne zijn;
Als aldaer, de welck' ons ghevanghen hielden,Ga naar margenoot+
| |
[fol T1v, p. 290]
| |
De woorden eenes liedts van ons begheerden:
| |
§2End' die ons wegh-ghevoert hadden (eyschten) vreucht,
(Zegghende) zinght ons van de lied'ren Zions.
(Maer) hoe zouden wij een liedt des Heeren
In een vreemdt landt zingen? Indien ick uGa naar margenoot+
Verghete, o Ierusalem: zoo moetet
Myne rechter-hand (haer zelven) vergheten.
| |
§3Mijn tonghe kleve aen mijn ghehemelte:
Indien ick uwer niet ghedachtigh en ben:
Zoo ick Ierusalem niet en verheff',
Boven het hooghste van mijne blijdschap.
Ghedenckt Heere, aen de kinderen Edoms,Ga naar margenoot+
Aen den dagh Ierusalems; die daer zeijden;
| |
§4Ontbloots', ontblootse, tot haer fondament toe.
O dochter Babels, die verwoest zult worden:Ga naar margenoot+
Wel-gheluckzaligh, die u uw mis-daedt
Verghelden zal, die ghij ons mis-daen hebt!
Wel-gheluck-zaligh, die uwe kinderkens
Grijpen zal, end' aen de steen-rots verpletten!
|