De CL. Davids psalmen
(1644)–Johan de Brune (de Oude)–
AuteursrechtvrijEen Psalm Davids, voor den Opper-Zangh-Meester. | |
§1O GOdt mijnes lofs, en swijghet niet:
Want de mond des godd'loozen, ende
De mondt vol bedroghs zijn teghen my
Open-ghedaen; zij hebben met mij
Ghesproken, met een valsche tongh,
End' met haet-woorden mij om-ringht.
| |
§2Iae zij hebben mij, zonder oorzaeck
Aen-ghevochten: voor mijne liefde,
Zijn-ze mij weer-parthijen gheweest.Ga naar margenoot+
Maer ick was (gheduyrigh) in 't ghebedt.
Zij leijden op mij quaed, voor 't goed,
Ende haet, voor mijne liefde.
| |
[fol P7r, p. 237]
| |
End' de Sathan stae aen zijn recht-hand.
Als hy ghericht wordt, dat hy schuldigh
Vyt-gae; end' zijn ghebedt zy tot zond'.
Dat zijne daghen weynigh zijn:Ga naar margenoot+
Een ander neme zijn ampt aen.
| |
§4Dat zijn kinderen weezen worden,
Ende zijne vrouwe weduwe;
End' dat zijn kinderen, hier end' daer,Ga naar margenoot+
Rondom swerven, ende bedelen
Ende (den noodtdurft) uyt haere
Verwoestede plaetsen zoecken.
| |
§5Dat de schuld-eyscher af-voordere
Alles wat dat hy heeft: ende dat
De vreemde zijnen arbeydt rooven:Ga naar margenoot+
Dat hy gheen gunst-verstercker hebbe,
Ende datter niemant en zy,
Die zijn weezen ghenadigh zy.
| |
§6Zijn naer-gheslacht zy ter uyt-roeyingh':
Haer' naem' worde in 't ander gheslachtGa naar margenoot+
Vyt-ghedelghet: zijner vaderenGa naar margenoot+
Ongherechtigheydt worde ghedacht
Bij den Heere; end' de zonde
Zijns moeders werd' niet uyt-ghedelght.Ga naar margenoot+
| |
§7Dat-ze gheduijrigh voor den Heer' zijn:
Ende hij roey uyt van der aerde
Haer ghedachteniss', om dat hy nietGa naar margenoot+
Ghedacht heeft wel-daedigheydt te doen:
Maer hy heeft* den elendighen,
End' noodtdurftighen man vervolght;
| |
[fol P7v, p. 238]
| |
§8End' den verslaghenen van herte
Die (heeft hy vervolght) om te dooden.
De vervloeckingh, die hy bemindeGa naar margenoot+
Komme over hem: end' de zeghen
Zy verre van hem; dewijle
Hy gheen lust daer in heeft ghehadt.
| |
§9Ende hy zy met den vloeck bekleedt,
Als met zijn kleedt; end' dat die in-gaeGa naar margenoot+
Tot in zijn binnenst; als het waeter;
End' als de oly in zijn beend'ren.
Die zy hem, als een decksel-kleedt.
End' tot zijn steedsche gordel-riem.
| |
§10Dit zy 't loon mijner tegen-standers,Ga naar margenoot+
Van den Heere, ende der ghener,
Die quaedt teghen mijn ziele spreken.
Maer ghy, o Heer', Heer' maecket met mij
Om uwes naems will', verlost mij,Ga naar margenoot+
Dewijl uwe gunste goedt is.Ga naar margenoot+
| |
§11Want ick ben bedruckt, ende noodtdurftigh,Ga naar margenoot+
End' mijn hert is binnen mij door-wondt.
Ick gae henen, ghelijck een schaduw,
Wanneer-ze haer neyghet. Ick worde
Als een sprinckhaen om-ghedreven:Ga naar margenoot+
Mijn knijen struijckelden van vasten:
| |
§12Ende mijn vleesch heeft zich begheven,
Alsoo datter gheen vet aen en is.
Noch ben ick hem een smaet gheworden:
Zij schudden haer hooft, als zy mij zien.Ga naar margenoot+
Helpt mij, Heer, mijn Godt, verlost mij,
Nae uwe goedertierenheidt.
| |
[fol P8r, p. 239]
| |
§13Dat-ze weten, dat dit uw handt is:Ga naar margenoot+
Dat ghy het, o Heere, ghedaen hebt.
Laet-ze vloecken, maer dat ghij zeghent.
Laet-ze haer teghen mij op-maecken;
Maer dat-ze te schande werden:
Doch dat zich uwe knecht verblijd'.
| |
§14Laet mijn teghen-standers met schandeGa naar margenoot+
Bekleedet worden; ende dat-ze
Met haer beschaemtheijdt zich bedecken,
Als met een mantel. Ick zal den HeerGa naar margenoot+
Met mijnen monde zeer loven,
End' onder vele hem prijzen.
| |
§15Want hij zal aen de rechter-zijde*
Des armen staen; om te verlossen
Van de gheen', die zijn ziel oordeelen.
|
|