De CL. Davids psalmen
(1644)–Johan de Brune (de Oude)–
AuteursrechtvrijEen ghebedt des verdruckten, als hy overstelpt is, ende zijne klachte uyt-stort, voor het aenghe-zichte des Heeren. | |
§1O Heere, verhoort mijn ghebedt:
| |
[fol O2r, p. 211]
| |
End' dat mijn gheroep tot u komm'.
Berght uw aenschijn voor my niet,
Neyght uwe oore tot my,
Ten daghe mijner benautheydt.
Verhoort my (Heere) haestelick,
Ten daghe als ick roepen zal.
Want mijn daghen vergaen, als roock;Ga naar margenoot+
| |
§2End' mijn ghebeenten branden uyt,
Ghelijck een heert: mijn herte is
Gheslaghen end' verdorret,
Als gras; dat ik vergete
Mijn broodt t' eten: mijn gebeent' kleeftGa naar margenoot+
Aen mijn vleesch, van weghen de stemm'
Mijns zuchtens: ick ben een roerdomp
Der woestijn ghelijck gheworden:
| |
§3Ick ben gheworden als een uyl
Der wildernissen. Ick wake,
End' ben gheworden als een
| |
[fol O2v, p. 212]
| |
Eenzaem mussche op het dack.
Mijn' vyanden smaeden my steeds:
Mijn raes-spotters sweeren by my.
Want ick ete asschen als broodt,Ga naar margenoot+
End' mengh' met tranen mijnen dranck;
| |
§4Van weghen uwe verstoortheijdt,
Ende uwen grooten toorne.
Want ghy hebt my verheven,
End' my neder-gheworpen.
Mijn daghen zijn als een schaduw'Ga naar margenoot+
Die af-gaet: ende ick verdorr'
Ghelijck het gras. Maer ghij, Heere,
Verblijft tot in der eeuwigheijdt*:
| |
§5End' uwe ghedachtenisse
(Blijft) van gheslacht tot gheslachten.
Ghij zult op-staen, ende uGa naar margenoot+
Ontfermen, over Zion.
Want de tijdt, om haers t' erbarmen,
De besten tijdt is ghekomen.
Want haer steen bevalt uw' knechten,Ga naar margenoot+
End' zij med-lijden met haer gruys.
| |
§6Dan zullen d'Heijd'nen 's Heeren naem
Vreezen: end' alle Koninghen
Der aerden uw heerlickheydt:
Als d'Heer Zion zal bouwen,Ga naar margenoot+
End' in zijn eer zal verschijnen;
Hem zal wenden, tot het ghebedt
Des ghenen, die gansch is ontbloot,
End' haer gebedt niet zal smaden.
| |
§7Dat zal op-gheschreven worden:
Voor't toekomstigh gheslacht: end' 't volckGa naar margenoot+
Noch te scheppen, zal den Heer,Ga naar margenoot+
| |
[fol O3r, p. 213]
| |
Loven, mids dat hy neerwaertsGa naar margenoot+
Vyt de hooghte zijns heijlighdoms
Zijn oogh gheworpen zal hebben;
Dat den Heere uijt den Hemel
Op d' aerde zal hebben ghezien.
| |
§8Om 't zuchten der ghevanghenen
Te hooren; om de kinderen
Des doods openingh te doen.
Op dat-men des Heeren naemGa naar margenoot+
Tot Zion vertell', end' zijn lof
Te Ierus'lem, als de volcken,
Oock koninck-rijcken vergaeren:
Op dat zij den Heere dienden.
| |
§9Hij heeft mijne kracht op den weghGa naar margenoot+
Neder-ghedruckt: hij heeft verkortGa naar margenoot+
Mijn daghen. Ick zeijd', mijn Godt,
Neemt mij niet wegh, in't midden
Mijner daghen: uwe jaren
Zijn van gheslachte tot gheslacht'.
Ghij hebt voor-maels d'aerde ghegront:Ga naar margenoot+
End' d'hemels zijn uw'r handen-werck:
| |
§10Die zullen vergaen: maer ghy zult
Blijven staen; end' zij all' zullenGa naar margenoot+
Ghelijck een kleedt verouden:
Ghij zult-ze, als een ghewaet,
Veranderen, end' zij sullen
Verandert wesen: maer ghij zijt
De selve, end' uwe jaerenGa naar margenoot+
Zullen niet gheeijndight worden.
| |
§11De kinderen uwer knechten
Zullen woonen, ende haer zaet
| |
[fol O3v, p. 214]
| |
Zal voor uw' aenghezichteGa naar margenoot+ [17]
Zeker-bevestight worden.
|
|