De CL. Davids psalmen

Den lxxvij. Psalm.

Een Psalm Asaphs: voor den Opper-Zangh-Meester, over Ieduthun.

§1

Mijn stemm' is tot Godt, end' ick roep;
Mijn stemm' is tot Godt, end' hy zal
De oore tot my neyghen.

[fol K7v, p. 158]

 

Ick hebbe den Heer ghezocht,

 

Ten daghe mijner benautheydt:

 

Mijn handt was des nachts uyt-ghestreckt,

 

End' en liet niet af: mijn ziel⁺

 

Weygerde ghetroost te zijn.

+ 2.

§2

Dacht ick aen Godt, ick maeckt' misbaer:
Peynsd' ick, mijn ziel wert over-stelpt.
Ghy hielt op mijn oogh-schelen.
Ick was beroert, end' sprack niet:⁺
Ick dacht op de jaren van ouds,
De eeuw-jaren; ick ghedachte⁺
Mijn snaer-spel: 's nachts in mijn hert'
Peynsd' ick, end' mijn gheest door-socht.

+ 3.

+ 4.

§3

Zal dan de Heer in eeuwicheyt⁺
Verstooten, end' voortaen niet meer
Een goedt-ghevallen hebben?
Houdt zijn gunst op voor altoos?
Heeft de toe-zeggingh' een eynde,⁺
Van gheslachte, tot gheslachte?⁺
Vergeet Godt ghenadigh zijn?
Sluyt hy in toorn' zijn liefden. Sela.

+ 5.

+ 6.

+ Pau.

§4

Doch ick zeyde 'tis mijn kranckheydt,⁺

+ 7.

[fol K8r, p. 159]

 

Des hooghsten recht-handt verandert.

 

Ick zal des Heeren daden

 

Ghedencken; jae ghedencken

 

Vwer wonderen van outs her:

 

Ende ick zal alle te zaem

 

Vwe wercken betrachten:

 

End' van uw daden spreken.

§5

Vw' wegh, Godt, is in 't heylighdom:⁺
Wie is een groot Godt, ghelijck Godt?
Ghy zijt Godt, die wonder doet,
Ghy hebt onder de volcken,
Vwe sterckte bekent ghemaeckt;
Vw volck door uwen arm verlost;⁺
De kinderen van Iacob,
Ende van Ioseph. Sela!

+ 8.

+ 9.

§6

De wat'ren zaghen u, o Godt,
De waet'ren zagen u, met schrick:
Oock beefden de afgronden;
De wolcken goten water;⁺
D' opper-wolcken gaven gheluyt;
'T gheluyt van uwen donder
Was in dit Hemels-ronde.

+ 10.

§7

De blixemen verlichteden
De weereldt; d'aerde was beroert,
End' beefd'; uw' wegh was in zee;⁺
Vw' padt in groote wat'ren:
End' uw' voetstappen wierden niet
Gheweten: ghy leydet uw volck,
Als een kudde, door de handt
Van Mose ende Aron.

+ 11.