De CL. Davids psalmen
(1644)–Johan de Brune (de Oude)–
AuteursrechtvrijGhebedt, een Psalm: voor den Opper-Zangh-Meester. | |
§1IVyghet Gode, ghy gantsche aerde:
Psalm-zinghet de eere zijns naems.
Geeft eere, zijn lof; zegghet tot Godt,
Hoe vreez'lick zijt gh' in uw' wercken!
Om de grootheydt van uwe sterckte,
Zullen zich u uw' vyanden
Gheveynsdelicken onder-worpen.
De gantsche aerd' aenbidde u;
| |
[fol I1v, p. 130]
| |
§2(De gantsche aerde) Psalm-zinghe u;Ga naar margenoot+
Zy Psalm-zingh' uwen naem Sela!
Komt, ende ziet de daden Godes:
Hy is vreeslick van werckinghe,
Aen de kinderen van den mensche.
Hy heeft de zee in 't droogh' verkeert:Ga naar margenoot+
Men ghingh te voet door de riviere:
Daer verheughden wy ons in hem.
| |
§3Hy heerscht met zijne macht eeuwighlick:
Zijn ooghen letten op d' Heyd'nen.
Laet d' affvalligh' haer niet verheffen. Sela!
Lovet ghy volcken onzen Godt,Ga naar margenoot+
End' laet de stemme zijns roems hooren:
Die onze zielen in 't leven
Ghestelt heeft, ende niet toe en laet,
Dat onzen voet zou' wanckelen.
| |
§4Want ghy hebt ons, o Godt beproevet:Ga naar margenoot+
Ghy hebt ons (Heere,) gheloutert,
Ghelijck als men het zilver loutert:
Ghy hadt ons in het net ghebracht,
Een bandt geleyt om onze lenden,
Den mensch op ons hooft doen rijden;Ga naar margenoot+
Wy quamen in 't vier, end' in 't water:Ga naar margenoot+
Ghy bracht ons uyt, tot ververschingh.
| |
§5'K zal met brand-offers in uw' huys gaen,
Mijn gheloft aen u betalen,Ga naar margenoot+
Die mijn lippen hebben geuytet,
End' mijn mondt uijtghesproken heeft,
Als my bangh was. Ick zal brand-offers
Van mergh-beesten u offeren,
Met roockinghe van rammen: ick zal
| |
[fol I2r, p. 131]
| |
Runders met bocken bereyden. Sela!
| |
§6Komt hoort toe, alle ghy die Godt vreest,Ga naar margenoot+
Ende ick sal (u) vertellen,
Wat hy aen mijn' ziele gedaen heeft:
Ick riep tot hem met mijnen mond,
End' hy wert onder mijn tongh verhooght.
Had ick nae ongherechtigheidt,Ga naar margenoot+
Met mijn herte gesien, de Heere
En zoude niet ghehoort hebben.
| |
§7Maer zeker Godt heeft gehoort: hy heeft
Op de stemm' mijns ghebedts ghemerckt.
Gelooft zij Godt, die noch mijn ghebedt,Ga naar margenoot+
Noch zijn gunste van my af-wendt.
|