De CL. Davids psalmen

Den lxij. Psalm.

Een Psalm Davids, voor den Opper-Zangh-Meester over Ieduthun.

§1

IMmers is mijn ziel Gode stil:
Van hem is mijn behoudenis:
Immers is hy mijn rots, end' mijn heyl,
Mijn burght, ick zal niet zeer wanck'len.
Hoe langhe zult ghy-lieden (noch)⁺
Quaed teghen eenen man aen-stichten?

+ 2.

§2

Ghy alle zult ghedood werden.
Zult zijn als een gheboghen Wandt,

[fol H6r, p. 123]

 

Als een muyr die aen-gestooten wert.

 

Zy raetslaghen alleenelick,⁺

 

Om hem van zijn hooght' te stooten:

 

Zy hebben in leughen behaghen.

+ 3.

§3

Zy zegenen met haren mond,
Maer met haer binnenst' vloecken zy: Sela!
Doch ghy, o mijne ziel, swijght Gode:⁺
Want van hem is mijn verwachtingh:
Hy is immers mijnen rots-steen,
Mijn hoogh vertreck: ick zal niet wanck'len.

+ 4.

§5[4]

Immers zijn de ghemeyne lien
Ydelheydt; de groote, leughen.
In de weegh-schale op-ghewoghen,
Zouden zy t' zamen lichter zijn,
Dan de ydelheydt. Vertrouw 't niet
Op onder-druckingh' of rooverij:

§5

In Godt is mijn heyl, end' mijn eer,
De rots-steen van mijne sterckte.
(Alle) mijnen toe-vlucht is in Godt.
Vertrouwet op hem t' aller tijdt,
Stort uw' hert' uyt, voor zijn aenschijn.
O ghy volck, Godt is ons een-toevlucht. Sela!

§6

Verijdelt u niet: als de macht
Zeer-aen-wast, zetter 't hert' niet op.
Godt heeft eens ghesproken, en tweemaels
Hebb' ick 't ghehoort: dat Godes is
De sterckt': uw' is Heeer* de goedheyd.
Want ghy vergelt elck een, nae zijn werck.