De CL. Davids psalmen
(1644)–Johan de Brune (de Oude)– Auteursrechtvrij§1D'Overtredingh' des godd'loozen
Spreeckt in het binnenst' van mijn hert,
Daer en is gheen vreeze Gods,
Voor zijn' ooghen; want hy vleyt zich,
In zijn' ooghen, alsmen zijne
Ongherechtigheydt bevindt,
(Die) te haten is: de woorden
| |
[fol E3v, p. 70]
| |
Zijns monts zijn onrecht, end' bedrogh:
Hy laet (zelfs) nae te verstaen,
Tot weldoen: denckt quaedt op zijn bed:
Hy stelt zich op een wegh niet goedt;
Het quaedt en verwerpt hy niet.
| |
§2Vw gunst, Heer, tot den Hemel is;
Vwe waerheydt, tot d'opper-lucht.Ga naar margenoot+
Vwe gherechtigheydt is
Als berghen Gods: uw oordeelen
Zijn een grooten afgront. O Heer
Ghy behoudt mensch, ende vee.
Hoe dierbaer is uw' gunst, o Godt!
Dies de menschen in de schaduw'
Vwer vleugels vertrouwen:
Zy werden van 't vet uwes huys
Ghelaeft: ende ghy drencktze uyt
De beeck' uwer wellusten.
| |
§3Want by u is 's levens fonteyn:
(End') in uw licht zien wy het licht.Ga naar margenoot+
Streckt uyt uwe goedigheydt
Over de gheen' die u kennen,
Ende uwe gherechtigheydt,
Over d'oprecht' van herten.
| |
[fol E4r, p. 71]
| |
Dat trotsheydts voet tot my niet komm',
End'de handt der goddeloozen
Doe my niet swerven. Daer zijn
De werckers der ongherechtheydt
Ghevallen: zy zijn neer-gheveldt,
End' konnen niet weer op-staen.
|