De CL. Davids psalmen

Den xxxvj. Psalm.

§1

D'Overtredingh' des godd'loozen
Spreeckt in het binnenst' van mijn hert,
Daer en is gheen vreeze Gods,
Voor zijn' ooghen; want hy vleyt zich,
In zijn' ooghen, alsmen zijne
Ongherechtigheydt bevindt,
(Die) te haten is: de woorden

[fol E3v, p. 70]

 

Zijns monts zijn onrecht, end' bedrogh:

 

Hy laet (zelfs) nae te verstaen,

 

Tot weldoen: denckt quaedt op zijn bed:

 

Hy stelt zich op een wegh niet goedt;

 

Het quaedt en verwerpt hy niet.

§2

Vw gunst, Heer, tot den Hemel is;
Vwe waerheydt, tot d'opper-lucht.⁺
Vwe gherechtigheydt is
Als berghen Gods: uw oordeelen
Zijn een grooten afgront. O Heer
Ghy behoudt mensch, ende vee.
Hoe dierbaer is uw' gunst, o Godt!
Dies de menschen in de schaduw'
Vwer vleugels vertrouwen:
Zy werden van 't vet uwes huys
Ghelaeft: ende ghy drencktze uyt
De beeck' uwer wellusten.

+ 2

§3

Want by u is 's levens fonteyn:
(End') in uw licht zien wy het licht.⁺
Streckt uyt uwe goedigheydt
Over de gheen' die u kennen,
Ende uwe gherechtigheydt,
Over d'oprecht' van herten.

+ 3

[fol E4r, p. 71]

 

Dat trotsheydts voet tot my niet komm',

 

End'de handt der goddeloozen

 

Doe my niet swerven. Daer zijn

 

De werckers der ongherechtheydt

 

Ghevallen: zy zijn neer-gheveldt,

 

End' konnen niet weer op-staen.