De CL. Davids psalmen
(1644)–Johan de Brune (de Oude)–
Auteursrechtvrij
[fol E1v, p. 66]
| |
(Een Psalm) Davids. | |
§1TWist Heere, met myne twisters,
Strijdet met myne bestrijders:
Grijpt aen den schildt, ende rondasse,
Ende staet op tot myner hulpe,
Ende brenghet de spiesse voort,
Sluyt (den wegh) toe tot ontmoetingh'
Van alle myne vervolghers:
Zeght tot myn ziel, ick ben u heyl.
| |
§2Laetze beschaemt en te schandeGa naar margenoot+
Werden, die mijn' ziele zoecken:
Laetz' achterwaerts ghedreven worden,
End' beschaemt zijn die mijn quaedt dencken.
Laetz' als kaf voor den wint worden:
En Godes Engel drijfze wegh;
Haer wegh zy duyster, end' heel gladt;Ga naar margenoot+
End' d'Engel Gods vervolgheze.
| |
[fol E2r, p. 67]
| |
§3Want zy hebben, zonder reden,
De groef' haers nets voor my verberght;
Zonder re'en voor mijn Ziel ghegraven.
De verwoestingh' over-komme hen,Ga naar margenoot+
Dat hy daer van niet en wete;
Ende het net, dat hy voor my
Verborghen heeft, vangh' hem zelven;
Hy val met verwoestingh, daer in.
| |
§4Zoo zal mijn ziel haer in den Heer
Verheughen, zy zal in zijn heyl,Ga naar margenoot+
Vrolijck zijn: all' mijn beend'ren zullenGa naar margenoot+
Zegghen; Heer, wie isser u ghelijck?
Die ghy den verdruckten reddet,
Van dien, die stercker is dan hy;
End' den ellendighen, ende
Den armen, van zijn beroover.
| |
§5Ghetuyghen des gewelts staen op,
Eysschen van my 't gheen' ick niet weet,
End' zy vergelden my quaedt voor goedt,Ga naar margenoot+
De beroovinghe mijner ziele:
Maer my, terwijl zy waren kranck,
Was een rouwe-zack mijn ghewaedt.
Ick quelde mijn ziel, met vasten,
End' mijn ghebedt keerd' in mijn schoot.
| |
§6Ick gingh steeds, als oft het een vrient,
Of 't my een broeder waer' gheweest:
Ick gingh in't swart neder-gheboghen,Ga naar margenoot+
Als een die over zijn moeder treurt.
Maer als ick hinckte, waren zy
Verblijdt, en verzamelden zich,
Verzamelden zich teghen my
| |
[fol E2v, p. 68]
| |
Als boeven, end' ick merckt' het niet.
| |
§7Zy scheurden, en sweghen niet stil:Ga naar margenoot+
Knersten met haer tanden, op my,
Met huychelaers van tafel-broeders.
Heere, hoe langhe zult ghy toe-zien?
Brenght mijn Ziel weer van haer ghewoel.
Mijn' eensame van de Leeuwen.Ga naar margenoot+
Zoo zal ick uw lof vermelden,Ga naar margenoot+
Inde groote vergaderingh:
| |
§8'K zal u by machtich volck loven.
Laet hen niet bly zijn over my,
Die uyt valscheydt mijn vyanden zijn;
Laetze niet wencken met de ooghen,
Die my zonder oorzaeck haten.
Want zy van vrede niet sprekenGa naar margenoot+
Maer zy overdencken bedrogh,
Teghen de still' in den lande.
| |
§9Zy sperren haer mondt teghen my
Wijdt open: zy zegghen, ha, ha,
Ha, ha, onz' ooghe heeft het ghezien,
Ghy ziet het, Heere, en zwijget niet:
Heer' en weest niet verre van my:Ga naar margenoot+
Ontwaeckt, ende wordt tot mijn recht,
Tot mijne twist-zaecke, wacker,
O mijn Godt, ende mijn Heere.
| |
§10Doet my recht nae uw gherechtheydt,
Heere, mijn God, end' en laet niet
Datze hen over my verblijden:
Laetze in haer herte niet zegghen,Ga naar margenoot+
Heah, onze Ziel! nocht zegghen,
Wy hebben hem gantsch verslonden.
| |
[fol E3r, p. 69]
| |
Laetze beschaemt, end' rood' werden,
Die zich in mijn quaedt verblijden:
| |
§11Laetze schaemt' end' schand' aentrecken,
Die zich teghen my groot maken:
Laetze juyghen, end' verblijd wezen,Ga naar margenoot+
Die zich in mijn gherechtheydt lusten;
End' zegghen steeds, de Heer' zy groot,
Die lust heeft tot de vre' zijns knechts.
Zoo zal mijn tongh' uw' gherechtheydt,
End' uw' lof all' den dagh melden.
|