De CL. Davids psalmen
(1644)–Johan de Brune (de Oude)–
AuteursrechtvrijEen Psalm Davids, voor den Opper-zangh-meester. | |
§1OP u betrouwe ick, o Heere,
En laet my niet beschaemt
Worden, in eeuwicheydt.
Helpt my uyt, door uw gherechtigheydt.
Neyght uwe oore tot my,Ga naar margenoot+
Met haesten my uyt-reddet.
| |
§2Weest my tot eenen stercken rots-steen,
Tot een vestingh-plaetse,
Om my te behouden.
Want ghy zijt mijn steen-rots, end' mijn burght:Ga naar margenoot+
Gheleydet my dan, ende
Voert my, om uw's naems wille.
| |
§3Doet my uyt dit net-garen uyt-gaen,
| |
[fol D4v, p. 56]
| |
Dat zy voor my berghen:
Want ghy zijt myn sterckte.
Ick beveel in uw' hand mijnen gheest:Ga naar margenoot+
Ghy hebt my uyt gheholpen,
Heere ghy God der waerheydt.
| |
§4Ick haet' de ghene, die op valsche
Ydelheden achten:
Ende ick betrouweGa naar margenoot+
Op den Heer; ick zal my verheughen,Ga naar margenoot+
End' ick zal my verblijden
In uw' goedertierenheydt.
| |
§5Want ghy hebt mijn ellendt aenghezien,
Ende mijne ziele
In benauthe'en ghekent:
End' en hebt my niet in 's vyants handtGa naar margenoot+
Besloten: ghy hebt mijne
Voeten in ruymte doen staen.
| |
§6Zijt, o Heere, mijnes ghenadigh:
Want my is zeer banghe:Ga naar margenoot+
Mijn oogh, mijn ziel, mijn buyck
Is van verdriet door-knaeght: mijn leven
Is verteert van droeffenis,
End' mijn jaeren van zuchten.
| |
§7Mijn kracht is, door mijn ongherechtheydt,
Vergaen; end' mijn beend'ren
Zijn door-knaecht: ick ben oock
Van weghen mijn weer-partijders zeerGa naar margenoot+
Tot smaet gheworden, end' mijn'
Bekenden, tot eenen schrick.
| |
[fol D5r, p. 57]
| |
§8Die my op de straten aenschouwen,Ga naar margenoot+
Vlieden heen van my wech:
Ick ben uyt het herteGa naar margenoot+
Vergeten, gelijck als een doode.
Ick ben gheworden, ghelijck
Een vat, te niete gaende.
| |
§9Want ick hoord' de naespraeck van velen;
Vrees is rondom, nu zy
Teghen my t'saem raedslaen:
Zy dencken mijn ziel wech te nemen.Ga naar margenoot+
Maer ick vertrou, op u, Heer;
Ick zegghe, ghy zijt mijn God.
| |
§10Mijn' tijden zijn in uw handt: redt myGa naar margenoot+
Vyt mijner vyanden,
End' mijn vervolgers handtGa naar margenoot+
Laet uw aenschijn op uw knecht lichten.
Verlost my, door uw goedheydt:
Laet my, Heer, niet beschaemt zijn:
| |
§11Want ick roep' u: laet de godd'loozeGa naar margenoot+
Beschaemt zijn: laetz' in't grafGa naar margenoot+
Swijghen: laet de lippen
Der valscheyt stomme worden, die hart
Teghen de rechtveerdighe,
Vyt hooghmoedt, end' smaet spreken.
| |
§12O hoe menighvuldigh is uw goedt:Ga naar margenoot+
Dat ghy voor de ghene,
Die u vreezen, wegh leydt:
Dat ghy voor henlieden uyt-wercket,
Dewelck' op u betrouwen,
Voor de kind'ren der menschen.
| |
[fol D5v, p. 58]
| |
§13Ghy verberght-ze in't verborghene,Ga naar margenoot+
Van uw aenghezichte,
Voor 's mans hooghmoedighe'en:
Ghy versteeckt-ze in eene Hutte,
Voor het ghetwist der tonghen.
Ghezegent zy de Heere!Ga naar margenoot+
| |
§14Want hy heeft zijn goedertierenheydt
My wonderlijck ghemaeckt,
In eene vaste stadt.
Ick seyde wel, in myn verhaesten,Ga naar margenoot+
Ick ben van het by-wezen
Vwer ooghen af-ghesne'en.
| |
§15Dan noch, wanneer ick tot u schreyde,
Hoordet ghy de stemme
Van mijne smeeckinghen.
Hebbet den Heere lief, ghy alleGa naar margenoot+
Gunst-ghenooten; want de Heer
Behoedt de gheloovighe:
| |
§16Ende hy vergeldet den ghenen,
Zeer over-vloedelijck,
Die hoovaerdy bedrijft.
Zijt sterck, ende hy zal u-lieder
Hert verstercken, alle ghy
Die op den Heere hopet.
|
|