Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur

[p. 366]

Storm
Venloos

zwart wuërt de lóch,
kaolzwart;
de wind stik op en
rök de letste
blaajer van de buim;
antennes zwiepe
en raegen klettert
taegen 't glaas;
geluud van dónder
störf in
't raoze van de wind,
dae huult en böldert,
dake van
de huuzer trek...
engstig is det geweld
...........
waat oore deurt,
wiesdet de lóch
zich klaort
tot ennen hemel, strak
en blauw,
wie schoëngevaeg...
gen blaad miër
aan d'n baum...
...........
veraodeming en rös
en haop
op niejen bleuij...
dae zeker kump!

Mien Meelkop