Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur



[pagina 217]
Asselegoonsdag Maastrichts Boe zien de kleure, de meziek, boe is de floonkering, die zoe riek aon âl wat oets tot as vergeit, de sjien droog vaan oonstêrfelekheid? 'n Stad vaan oêtgeblösde straote lik stèl en in zichzellef verlaote, want neet mie gruuts of eigewies voont zie z'ch trök in sjiemergries. Dit is 't oor vaan 's levens doed, de stèlte vaan intênse noed, boe-in de vraog nao deep're zin 'n hûnkering weurd nao nöj begin, dat wie e veurjaorsleech al blink door bleikheid vaan d'n doedse sjmink, al steit 't kruus vaan stêrvend leeve nog grâw op eedere mims gesjreeve. Bèr Essers