Wei neet aan 't Vloot gedroonke heit...
Heers
‘Wei neet aan 't Vloot gedroonke heit, is gein Hierder keend...’ En al waor iech dan gebore oet enen echte Hierder vajer en 'n echte Hierder mojer, iech veulde miech nog gaaroet gein echt Hierder keend, want oet 't ‘aörke’ haw iech nog altied neet gedroonke.
Zoe greujde iech op in mie geboortedörrep zoonder miech dao noo gaans op me gemaak te veule en mie es èns besjpraok iech dat probleem met de jonges van miene lijftied. ‘Miene vajer’, zag de ‘Witte’, ‘heit ouch aan 't Vloot gedroonke, op den daag datter twellef jaor woord’. En heer deeg het gaanse verhaol es wiejer 't van zene pa gehuurd haw. En het zow pas geldig zien es 't volgens è bepaald ritteweel ging, mè wat dat noo eigelèk te beteikene haw, wisser ouch neet sjus.
Totdat de ‘Kromme’ alles oet de deukskes deeg doer te zègge dat dat get mèt plechtig te maken haw en datste daan ene blommekraans op dene kop moos zètte en de geziech moos insjmeire mèt viersje sjtroont van 'n echte Hierder kooj. En heer zag nog debee datter zéker vief getuige bee mooste zien um te kenne konstatere of alles ouch volgens de reigels gegaange waor. Dat zow waal 'ns erreg plezeerig kènne weurde. Wei zow zoe get wèlle misse?
Op mene twellefde verjaordaag ging iech dus ouch in gezèlsjap van m'n vief beste vrun nao 't Brook öm te voldoen aan die oongesjreve wet; 'n kondisie um es volweirdig Hierdeneir aangenome te wuurde. Drentelenteire ginge ver 't ‘Straötsje’ aaf, euver de ‘Was’ nao 't Vloot. Ierlek gezag kneep iech 't hem è bitsje; neet dat iech bang waor, mè zoe mèr van de sjpanning. Aangekome op de plek boe 't moos gebuire, höb iech miech iersj 'n viersje kooijflat moote oetzeuke en die waore dao genoog want de flattere waore nog neet gesjpreijd. Wie iech miech dao mèt ingesjmeird haw, krowde de aandere get pisblomme beeëin, boe ze ene kraans van maakde dei ze miech op mene kop plaande.
Toen moos iech miech op m'n kneje laote zakke um oet 't Vloot te drinke en sjus wie iech mene moond aan 't water wow zètte, gaof de Witte miech ene flinken duij, boe doer iech inèns met kleijer en de gaanse santekraom tössje de waterplaante toemelde. Hoostend en sjpetterend kaom iech bove; haw iech dao effekes ene gootsj water bènne gekrege. Wie iech me geziech aafgeveig haw, loerde iech 'ns roontelum en zaog m'n vrun, toch è bitsje gesjrokke, plezeerig verwoonderd nao miech sjtoon te loere es of iech Neptunus waor dei in 't Vloot waor terech gekome.
Laangsem kroop iech rech. 't Waor gebuird; miech koos niks mie euverkome. Noo waor iech ouch 'n ech ‘Hierder keend’. Zoe sjtong iech dao tot aan m'n kneje i n't water en loerde rech vuur miech oet. Dat waor è belangrik memint; iech sjtaok mene rechtererrem in de loch en zag plechtig en euvertuigend: ‘Hier iech höb tiech leef, Hier iech bleif tiech trow’ en de aandere zagte 't miech nou esof ze hun doupbelofte hernuide.
Hans Sleijpen
Auteursrechtelijk beschermd