Uitbreiding over honderd leerzaame zinnebeelden
(1722)–Claes Bruin–
Auteursrechtvrij
[pagina 188]
| |
[pagina 189]
| |
Op het XCIVste Zinnebeeld.
Wanneer de schaduw is geweken,
Als 't zonnelicht verryst in 't oost.
Die ons door zynen glans vertroost
Dan word de druk van 't hert gestreeken;
Dan is de flaauwe ziel verheugt,
En vind verkwikking in haar kwynen.
ô Zinnebeeld van 't helder schynen
Der zon die 't all' vervult met vreugd;
Der Heilzon, die door zyne straalen
Den nacht van ramp verdwynen doet,
En in 't boetvaardige gemoed
Komt met zyn zegeningen daalen,
Opdat het by den dag in 't licht
Van zyn genaê dat nooit zal zinken,
Zou wand'len en geduurig blinken
Door waare deugd voor elks gezicht!
Dus zal geen schaduw hem bedriegen
Van 't schyngenot; dus zal de nacht
Des tweeden doods hem onverwacht
In zorgeloosheids slaap niet wiegen:
Want tot zyn rust ('t ga laag of hoog)
Houd hy dat zielslicht steeds in 't oog.
|
|
