Uitbreiding over honderd leerzaame zinnebeelden

[p. 148]

Het vier-en-zeventigste zinnebeeld.

ALS DIT MAAR ALLEEN MAG OVERBLYVEN.

[p. 149]

Op het LXXIV^ste Zinnebeeld.

Wanneer een' snellen Watervloed

Komt van de Bergen nederstreeven,

En met zich sleept wat hem ontmoet,

Waar door en vee en menschen sneeven;

Dan strekt het noch in 't ongeluk

Tot troost, schoon alles weg moet dryven

In zulk een algemeene druk,

Dat heil'ge Tempels overblyven.

ô Schets van Godsvrucht, die steeds bloot

Gestelt word voor de zonde-vloeden,

Die 't water van den hoogsten nood

Dryft naar de zee van tegenspoeden;

Laat aardsche schat en vaderland

En dert'le wellust vry vervloejen,

't Is niets als zy maar blyft in stand,

En door die rampen op mag groejen:

Zy is 't alleen, die 't lydzaam hert,

Beveiligt voor de woeste golven

Van wanhoop, wroeging, angst en smert,

Waar in de dwaasheid legt bedolven.

De waereld zinke in 't woedend nat.

Haar Tempel is in Vredestad.