Uitbreiding over honderd leerzaame zinnebeelden
(1722)–Claes Bruin– Auteursrechtvrij
[pagina 128]
| |
[pagina 129]
| |
Op het LXIVste Zinnebeeld.
De Naald van 't Zeekompas gestreken
Aan eenen dierb'ren steen,
Trekt door die kracht alleen
Naar 't Noorden daar zy onbezweeken
Zich houd; of schoon een hand
Haar naar een and'ren kant
Steeds wenden wil het is verlooren:
Zy keert terstond weêrom.
Dit werktuig kan, hoe stom,
Ons leeren dat wy moeten hooren,
Door geene drift belet,
Naar Jesus in zyn wet,
Die waare Noordstar van ons leven:
Want als men die verlaat,
Dan is men buiten staat;
Dan word de kiel op strand gedreven.
Men hou 't ga laag of hoog,
Die Morgenstar in 't oog:
Dan zal 't geloof geen schipbreuk lyden
In 's waerelds woeste zee,
Maar op een stille ree
Zich veilig buiten nood verblyden,
Daar nimmer ongeval
De vroomen treffen zal.
|
|