Uitbreiding over honderd leerzaame zinnebeelden
(1722)–Claes Bruin– Auteursrechtvrij
[pagina 88]
| |
[pagina 89]
| |
Op het XLIVste Zinnebeeld.
Dit moedig Paard mag op een steen
Hier struikelen, ja nederstorten,
En dus zyn snellen loop verkorten;
Een welbedreeven hand alleen
Is magtig om 't weêr op te heffen,
Hoe zwaar de val het ook mag treffen.
ô Schets van onzen droeven stand
Der zonde, die den dood steeds baarde
Die ons zo dikwils rukt ter aarde!
Ach! zou de ziel, indien Gods hand
Ons geenen bystand bood niet zwerven,
En aan haar diepe wonden sterven?
Gewis: maar nu zyn kracht ons red
En oprecht, is 'er niet te vreezen,
Hoe akelig 't gevaar mag wezen,
Zo elk door boete en 't rein gebed
Zyn' pligt betragt, hoe zeer bestreden.
Wel, laat ons dan vrymoedig treden
Vol hoop voor zyn genadentroon.
Dus zal hy 't kwaad, hoe veel bedreven,
Altoos vergeeten en vergeeven,
Door 't waar geloof in zynen Zoon.
Men laat' zich door geen waan verblinden:
Dit is den weg om Hem te vinden.
|
|