De Lammerenvreugd of de herders bruyloft
(1732)–Jacob Brouwer–
AuteursrechtvrijVoys: Van Iantje.Een Ruyter moedig,
Die quam gereden spoedig:
Al door het Haegse bos,
Hy zat op een grauwe Ros,
Daer moeten hem een Susje fijn,
Net besneden van Aenschijn,
Blank van vel,
Bruyne oogen,
dat behaegde de Ruyter wel.
| |
[pagina 55]
| |
Hy sprak beneven,
O schoone maegd verheven,
Vind ik u hier alleen,
‘k Wil mijn dienst aen u besteen:
Gy zijt schoonder als Dyaen:
Laet ik dog u gunst ontfaen!Engelin;
U soet wesen
Tart Vrouw Venus de Godin.
Laet mijn passeeren,
Ruyter in deugd en eeren,
Gy zijt een oorlogs man,
daer houd onse Leer niet van;
Menno leerd den oorlog niet:
Maer de liefde hy gebied,
En men moet Malkaer beminnen,
Als ons eygen vlees en bloed.
Kom schoon Godinne,
Venus gebied te minne,
Ia Mars den Oorlogs God,
Moet navolgen haer gebod;
Gy zijt soo sagt gelijk een mol,
U hayrtje dat staet krol op krol,
om u vol,
Menniste Zusje,
Laet ons kussen ons buykje vol.
Wel Ruyter vroome,
Wat sal mijn overkomen?
Dat gy zoo wreed hier zijt,
Ons gezinte bemind geen strijd:
Oorlof Mars en God Iupijn,
Ons gezinte wil vredig zijn;
In den strijd,
Ziet men vallen,
Meenig mensch door haet en nijd.
Wilt niet krakeelen,
Het zal u niet verveelen,
De liefde en de min,
Is de mensch geschapen in:
Het vallen komt hier wel te pas,
Laet ons samen in ‘t groene gras,
Vallen neer: Zoete Zusje,
En voldoen dan ons begeer.
Hy gaf dat Zusje,
Soo meenig soete kusje,
Al voor haer roder mond,
Tot zy beyde zijn doorwond,
Zy vielen zamen in het groen,
En hy gaf haer soen op soen,
Dit gelooft,
Tot zy beyde
Waren moe en afgeslooft.
Als zy haer lusten,
Hadden volbragt met rusten,
Toen sprak die fijne Bruyd:
Ruyter hoord na mijn besluyt;
Wilt gy mijn kiesen voor u Vrou?
Ia zoo sprak den Ruyter gou,
Kort daer naer,
wierd den Ruyter,
Met dit zoete kind een paer.
|
|