De Lammerenvreugd of de herders bruyloft
(1732)–Jacob Brouwer–
AuteursrechtvrijVoys: Van Iantje.Een aerdig Meysje,
So poesel blank van vleysje
Seer nettjes van Persoon,
En gelijk een beeld zoo schoon,
Een Linnenaeyster na de zwier,
Haer oogjes lonkten als een vier,
Hier ter stee,
Is zy woonagtig,
Wilt aenhooren wat zy dee.
Zeer fraey van leeden,
Van Neusje net besneden,
En daer toe blond van haer,
En niet boven twintig Iaer,
| |
[pagina 36]
| |
Zy was verlooft aen een minnaer,
Om haest te Trouwen met malkaer,
Dit schoon kind,
Ging uyt naeijen;
Daer zy daegs haer kost mee wind.
Een Heer wilt letten,
die ging zijn zinnen zetten,
Als hy deess Maget zag,
‘t Scheen voor hem eenflonkerbag;
Hy dagt Hoe zal ik dit bestaen,
Om haer eens te spreken aen,
door de poen
Sal ik soeken,
Om mijn lusten te voldoen.
Dien geylen Iager,
Zijn lusten wierden grager,
Wanneer die maget klaer,
In zijn huys uyt naeijen waer:
Hy sprakse op een avond aen,
So als zy na haer huys sou gaen:
Dogter hoord,
staet een weynig,
‘k Moet u spreken maer een woord.
Komt in mijn kamer,
daer is het veel bekwamer,
Te spreeken als op straet,
‘t Meysje haer geseggen laet;
Hy sprak tot haer wel schoon Godin,
Ik ben ontsteken door de min:
Ey laet ik,
U eens streelen,
Voor een Goude Ketting dik.
Voor eene keeren,
Soo zal ik u vereeren,
Een Ketting van waerdy,
Honderd dertig Gulden vry,
Zy sprak verexcuseer mijn Heer:
Houd vry u geld en ik mijn Eer;
Wel bedogt,
Stild u zinnen,
Want het vleys is al verkogt.
Hy ondertussen:
Sprak laet ik u eens kussen,
daer is de ketting groot,
Agter in de hals een boot,
Kom morgen op mijn hofstee,
Het meysje nam de ketting mee:
Sprak mijn Heer:
Ik sal komen,
En voldoen dan u begeer.
Maer al haer reden,
Waren gehoord beneden,
Onder het huys zeer ras,
Een Wijnverkopers kelder was;
De Wijnverkopers knegt verstaet,
die had verstaen al haere praet:
Op die tijd,
In de Kelder,
‘t Was de Vryer van de meyd.
Hy dagt die heeren,
dat onheyl sal ik weeren,
hy pasten op kwanzuys,
Tot zijn Lief kwam uyt den huys,
| |
[pagina 37]
| |
Hy vroeg hebt gy de ketting nou,
die gy nog verdienen zou;
Toen de meyd,
hem hoord spreken,
Heeft zy ‘t al tot hem gezeyd.
Toen schold de Vryer,
den Heer voor een verleyer,
En sprak jou ouden guyt,
‘k Sal u bruyen op jou huyd:
Soekt gy mijn Bruyd haer Maegdeblom,
Te steelen door u geld en som?
Oud en krom,
Gy zult krijgen,
Uwen Ketting nooyt weerom.
Hy zag voor oogen,
Als dat hy was bedrogen,
Zijn ketting was hy quijt,
Sonder zoenen van de meyd:
Gy dogters dese klugt onthoud,
Bewaerd u Eer en neemt het Goud,
dan hebt gy,
Eer van spreeken,
En gy blijft van schanden vry.
|
|