Zal iech uuch ins get vertèlle...

[p. 104]

Nuijaor

‘Zaoleg Nuijaor!’ reep ampa, wie heer de kamer vol femilie en bezeuk binnekaom. ‘Zaoleg nuijaor allemaol! En geef m'ch ins 'n dröpke’.

‘Zaoleg nuijaor, pa! Zaoleg nuijaor, ampa! Zaoleg nuijaor, menier!’ reep ederein in koer.

De kleinkinder kaome, op commando, braaf 'n henneke en e puneke geve en ein veur ein woorte ze door ampa ins lekker geknoeveld.

‘En boe blijf mien dröpke?’ vroog heer nao de cérémonie protocolaire.

‘Meh pa, geer höb nog niks gegete!’ reep zien dochter.

‘Hoof neet’, zag ampa. ‘Iech höb gisterenaovend zoeväöl gehad. Iech höb geinen hoonger. Meh zin in 'n dröpke höb iech wel’.

Heer had die nach doorgevierd mèt zien dochter en häöre maan en get naobers en umtot 't zoe laat waor gewoorde hadde ze nao 't bejaordehoes opgebeld veur te zègke tot heer bleef slaope en neet thoes zouw koume.

‘Meh 't is al haaf twelf’, zag ziene sjoenzoon. ‘Et uuch noe iers get’.

‘Nein, daanke jong’. Ampa waor neet euver te hole. ‘Iech höb miene boek nog vol vaan al die hepkes en dee kies vaan gistere. Iech hoof gein ete. Geef miech mer 'n dröpke’.

Wat ampa in ziene kop had, had heer neet örgens anders.

‘Es dat mer good vèlt op eure lege maog’, zag zien dochter nog, zoonder väöl hoop euveregens. Ze sjoonk häöm 'nen awwe in. ‘Pak uuch daan teminste e keukske of zoe get’.

‘Gezoondheid!’ reep ampa in de runde. ‘Tot 't e good jaor maag weurde veur uuch allemaol en veur miech ouch. In 'n gooj gezoondheid. Dat is 't veurnaomste’.

[p. 105]

't Dröpke góng in eine klók nao binne en heer heel ze gleeske bij veur e nuit.

‘Rösteg aon e bitteke, pa’, zag ziene sjoenzoon.

‘Gönste miech dat neet?’ vroog ampa. ‘Weurt 't d'ch te deur? Is d'ne sjoenpa diech gein dröpke weerd? Pas op huur, anders pak iech m'n dochter trök’.

‘Alloh, pa, geer wèt wel beter’, zag zien dochter. Ze keek get verlege de krink roond. ‘Meh op aajd ies vruis 't gaw en venach waort geer ouch neet mie gans neuchter’.

‘Miene pa heet miech altied gelierd, tot niks beter is tege de koppijn es 'n dröpke’, zag ampa. ‘En dee kós 't wete, want dee had bekans edere middag koppijn. Zag 'r’.

‘Höb geer koppijn?’ vroog zien dochter bezörg. Ze zat de fles get achtershojs neve de sjouw.

‘Nein, meh wat neet is kin koume’, zag ampa. ‘Iech pak miech mer eint op veurhand. De kins noets wete’.

Heer fipde ins aon zie gleeske en zat 't op de taofel.

‘Hehheh’, zag heer. ‘Venach höb iech weer ins lekker geslaope. Oondaanks 't vreemp bèd. Laot miech uuch vertèlle tot dao bij us dèks niks vaan kump’.

‘Vaan slaope neet?’ vroog ein vaan zien sjoendöchter. ‘Wiezoe dat daan? Kebaal zalle ze dao toch zeker neet mage make bij uuch 's nachs’.

‘Mage is good. Nein, de maags nao tien ore neet mie op 'n trompöt goon bloze of zoe, este dat meins. Meh iech höb neve miech e mins ligke, jeh in de kamer neve miech daan mein iech, en wat die 's nachs deit... Die maak e kebaal d'n haven tied! Iech geluif tot die get aon häör derm

[p. 106]

heet. Die liet ze aon de loupende band vlege. En hel!’

‘Meh pa! Wat zien dat noe veur präötsjes?!’ reep zien dochter. ‘Moot dat noe? De kinder zien debij!’

‘Aoch, die hure dat toch neet’, zag ampa.

De kinder waoren inderdaod sjoen aon 't speule mèt de blokke en de otokes en lètde neet op de groete lui.

‘Nou jeh, geer wèt tot iech neet vaan die präötsjes haw’, zag de dochter. ‘En zeker neet boe de kinder bij zien’.

‘'t Is toch get gans netuurleks’, zag ampa. ‘Meh de zals mer deneve ligke. 't Is soms of ze 's nachs 'ne cojbojfilm op d'n tillevizie heet opstoon. Wat die klaorspäölt!’

‘Pa, dink noe aon de kinder!’ vroog zien dochter weer.

‘Iech bin al stèl! Iech bin al stèl’, zag ampa. ‘Meh iech weur dao dèks wakker vaan en daan kom iech neet mie in slaop. De wèls dao niks euver zègke, heh. 't Kin zien tot 't mins häöre froonsdraod aon 't versliete is. Ze zal wel niks draon kinne doen. Meh iech zit mer demèt’.

‘Zouwe v'r 't noe ins euver get anders höbbe?’ vroog ziene sjoenzoon. ‘'t Is nuijaorsdaag per saldo’.

‘Miech good’, zag ampa. ‘Vertèlt mer op. Iech zègk niks mie’.

't Woord stèl in de kamer. Allein de kinderstumkes kloonke nog door.

‘Deh!’ zag ampa. ‘Noe zuuste 't. Noe deit geine z'ne moond ope. Laot miech uuch vertèlle tot 't e gans fetsoundelek mins is, huur. Euverdaag teminste’.

‘Heh pa! Kom noe!’ Z'ne sjoenzoon trok 'n oongelökkeg geziech.

‘Jeh, diech höbs gei leid devaan!’ reep

[p. 107]

ampa. ‘Meh iech daon gein oug mie touw es die aon de geng geit, nondepie. Diech höbs good praote!’

‘Nou, vertèlt daan ins get anders’, zag z'n dochter. ‘Wie is 't ete eigelek dao?’

‘Good’, zag ampa. ‘Dao huurste miech neet euver klaoge. Iech eet neet mie zoeväöl wie vreuger, meh 't is bès smakelek. Gei busstök, meh lekker. Meh es veer erte of boene höbbe gehad, kin iech 't slaope wel vergete. Daan is 't weer kèrremes neve miech’.

‘Heh jao, dao zien v'r weer trök op 't aajd chapiter!’ reep eine. ‘Is 't dao daan zoe gehuleg?’

‘Gaaroet neet. Nein huur, dat is 't neet. Meh de moos diech dat zoe veurstèlle: 't Is dao doedstèl in hoes. 's Nachs daan. En es zoe mins daan inins losbeers...!’

Heer keek mèt 'n sjeel oug nao de kinder.

‘Iech höb al ins trökge... gesjote! 'ne Sjlaag! Meh 't holp niks’.

‘Nou, alloh daan mer’, zag z'n dochter. ‘Geer moot ins mèt de dirrectries goon praote’.

Ze góng nao de keuke um niks mie te hure.

‘Die kin dao neet tege’, zag ampa achter zien hand. ‘Die is zoe fien gebakke... Kom, iech gaon ins devaandoor, anders krijg iech niks mie te ete. 't Geit wel allemaol op tied en oor bij us’.

Heer stoond op en lufde ze gleeske op.

‘Gezoondheid!’ zag heer. ‘Op de gezoondheid vaan mevrouw Dezems vaan de sjeettent neve miech. Speciaol op 're froonsdraod!’

Heer sjödde d'n awwe um.

Ein vaan z'n kleinkinder kaom nao häöm touw. 'n Ingelke vaan vief jaor.

‘Ampa’, vroog ze leef, ‘ampa, die mevrouw heh... neve diech... liet die 's nachs hel sjete?’

[p. 108]

Ampa lufden häör op en knoevelde häör ins.

‘Dát höb iech diech neet gelierd’, zag heer hiel content. ‘Iech neet!’

‘Es ze allemaol ins dege
wat ze móste, en ins lete
wat neet maag... Daan zaot 't tege’,
zag t'r duvel. ‘Kós iech slete’.