Zal iech uuch ins get vertèlle...

[p. 97]

Nuits

‘Noe valle d'ch toch d'n sjeun oet, este dat huurs’, zag de vrouw. ‘Mier es doezend doeje en dee vent zit dat dao te vertèlle of heer 't euver kloompenegelkes heet’.

‘Dat moot 'r’, zag de maan.

‘Wat moot 'r?’ vroog zij.

‘Zoe vertèlle’, zag heer get oongedöldeg. ‘Die nuitslezers mage neet laote mèrke of ze get erg vinde of fijn, of wat daan ouch’.

‘Boeveur neet?’ vroog ze. ‘Es dee mins moot veurleze tot dao mier es doezend doeje zien gevalle bij 'n euverstruiming in... Boe waor 't ouch weer?’

‘In Zuid-Amerika örgens’, zag heer.

‘Nou, in Zuid-Amerika örges daan, moot heer dat daan zègke mèt e geziech vaan “'t-kin-miech-niks-sjele”? 't Geit toch euver minse, heh? En mier es doezend!’

‘Op de ierste plaots kin dee mins dao niks aon doen en op de twiede plaots, wie iech al zag, móót 'r dat. Heer maag de kiekers neet beïnvloede, zal iech mer zègke. Heer moot neutraal blieve’.

‘Sjele wawwel!’ zag ze. ‘Of d'ch zoeget niks deit. Iech kin dee vent neet oetstoon’.

‘Boeveur noe neet?’ vroog 'r. ‘Wat heet dee diech noe gedoon? Dee mins deit wat 'r moot doen: 't Nuits veurleze, zoonder te laote mèrke wat heer devaan dink of wat heer veult’.

‘Nou, iech vin 't 'ne rotvent’, zag ze. ‘Dee zuut altied oet of 'r de gansen daag in de zon ligk, mèt ze broen geziech. En die Staole-Zjezus-snoets hingk m'ch de stroot oet’.

‘Noe huur ins’, zag heer. ‘Stèl - iech zègk: stèl - stèl tot dee mins op e gegeve memint moot veurleze tot ... nou, tot beveurbeeld de keu-

[p. 98]

ningin doed is. Noe kint heer dat erg vinde, meh 't zouw ouch kinne zien tot heer 't fijn vint, tot heer blij demèt is’.

‘Blij?!’ reep ze. ‘Blij tot de keuningin doed is? Zuuste noe wat 'ne fieloe tot dat is? Dee zouw nog blij zien es heer z'n bloodeige ma nao 't kèrkhof mós drage, dee. Iech moot niks vaan 'm höbbe’.

‘Noe wach ins effe, wach ins effe’.

Heer begós nerveus te weurde.

‘Iech zègk toch neet tot dee mins blij ís. Iech zègk: Veroonderstèl tot heer blij is. Umtot... umtot... jeh, umtot de keuningin häöm ins get gedoon heet, zoe gezag. Veroonderstèl, heh? Nou, noe geit de keuningin doed en noe moot heer dat veurleze. Dink d'ch noe ins in tot dee mins dat veur d'n tillevizie moot vertèlle: De keuningin is doed. En umtot heer 't fijn vint eigelek, zit heer z'ch kepot te lache en in z'n han te vrieve. Wat zouwste daan zègke?’

‘Daan mós 'r 'nen tramp oonder zien... achterwerk kriege, de smeerlap. Dat mós 'r. 'ne Flinken tramp oonder die vot mós heer höbbe’.

‘Sjus!’ triómfeerden heer. ‘Sjus! Dat zouwste neet good vinde umtots diech 't erg zouws vinde tot de keuningin doed waor. Meh heer zouw 't mesjiens prachteg vinde, snapste?’

‘Nein’, zag ze. ‘'t Geit hei neet euver de keuningin, 't geit euver doezend lui die häöm niks gedoon höbbe en die verdroonke zien. En es heer dat vertèlt mèt 'n stum wie e bleke trömmelke en e geziech wie 'nen aongebrande pannekook, daan vin iech dat mer niks. Heer kós toch e bitteke compassie laote blieke, neet soms?’

‘Nein! Dat maag heer neet’. Heer zag 't helder es tot per se nudeg waor. ‘Dat máág heer neet. Sjus zoe good es tot heer ouch neet maag

[p. 99]

laote mèrke tot heer 't fijn vint tot de keuningin doed is. Dee moot dat leze of 't häöm allemaol niks deit. Daan kins diéch kriete of lache dreuver, meh heer maag ziech niks laoten aongoon. Zoe is dat’.

‘Nou jeh’, zag ze, ‘iech vin 't 'ne vreiseleke vent. Iech zeen väöl liever die... Wie hèt ze ouch weer? ...Die blon?’

‘Dié trut?’ veel heer oet. ‘Noe num miech neet koelek, meh wat is dao noe aon?’

‘Diech bis 'nen awwen oonnöt!’ zag ze. ‘Diech kieks allein mer of get traon is. Dao geit 't toch neet um? Dat mins leus teminste mèt geveul. En ze kiek neet of ze vaan Sint Jaan kump. Die heet get vrunteleks’.

‘Nou, de maags häör veur miech höbbe’, moompelden 'r. ‘Iech vin 't mer 'n trut mèt häör platte bloes’.

‘Zuuste noe boe 't diech um geit?’ pakde ze häör geliek. ‘Um de bloes! Op diene leeftied, nondepie! Of die bloes get deit. 't Geit 'm um d'n toen, en neet um de bloes. En um 't geziech. Dat meidske kiek teminste vruntelek. Meh dee vent dao... Of heer stroont ruuk. Noe loer!’

De nuitslezer had sjus vief daog rege en wind veurspeld en winsde ederein 'ne goojen aovend.

‘Goojen aovend, zeet heer ouch nog. Mèt mier es doezend doeje in Zuid-Afrika en vief daog rotweer. Dao krijgste toch get vaan. En allemaol mèt deen oetgestreke poszegel! Zèt Duitsland mer op. Dao is 'ne show. Mèt bloete vrouwlui. Get veur diech, fiessak’.

Ze zat ziech op häör gemaak.

‘Es iech 'm entans tegekom mèt ze geverf köpke, krijg heer 'n petej vaan miech’, sloot ze de discussie.