Lache is oonnötteg

[p. 34]

Koffie

De lunchroom vaan 't waorehoes waor vol, wie Gerard en zien vrouw 'n tas koffie wouwe goon drinke. Heer zaog nörges e pläötske mie, meh middenin de zaak winkde obbins e mevruiwke op hun, zoe vaan ‘hei is nog get.’

Ze lepe nao häör touw.

't Awwer dameke zaot allein aon 'n täöfelke mèt drei steul en zag vruntelek: ‘Iech zaog uuch zeuke. 't Is vol heh.’

Ze pakde häöre jas en häör kelbas vaan de twie steul aof.

‘Zoe, noe zèt uuch mer,’ zag ze. ‘Iech moot toch goon opstappe.’

Ze had sjijns ein en ander gegete, zoe te zien aon de legen tableau op 't täöfelke, en zaot noe nog 'n teske koffie te drinke.

Mèt 'nen ‘daank uuch wel’ zatte ze ziech.

Gerard bestèlde hunne koffie en 't mevruiwke zag: ‘'s Zaoterdags is 't altied vol hei tege dit oor. Vreuger neet zoe, meh allewijl wel. 't Geit weer beter mèt de economie sjijns.’

‘Da's woer,’ zag Gerard. ‘'t Trèk weer e bitteke aon.’

‘Waore mer neet zoeväöl werkloeze,’ zag ze. ‘Iech höb de daarteger jaore mètgemaak. Toen waor dat ouch zoe erg. En dat is oetgedrejd op 'nen oorlog. Vreiselek! Es 't noe ouch mer neet zoe geit.’

‘Dat geluif iech neet,’ zag Gerard zien vrouw. ‘De minsheid zal intösse toch wel get gelierd höbbe, dink iech.’

‘Meint geer?’ twiefelde 't dameke. ‘Iech bin soms zoe bang. Es me dat leus in de gezètte, mèt die aonsleeg en die kapinge en zoe. Iech moot neet draon dinke.’

't Woort e levendeg gesprek. 't Dameke waor good op de huugde en nog abseluut neet dement.

Naotot de jäög, d'n tillevizie - ‘foj, foj, wat ze dao-op dörve te laote zien! Sjendaoleg!’ - 't vandalisme en nog zoe ein en ander de revue waor gepasseerd en Gerard 't meidske had gewink veur nog 'n tas koffie, zag 't mevruiwke rizzeluut:

‘Nein, nein, daank uuch. Hiel vruntelek, meh iech moot ech goon. Me zuster zal neet wete boe iech blijf.’

Galant holp Gerard häör in häöre mantel en mèt häör kelbas en häöre bon stievelde ze nao de kassa.

Haverweegs drejde ze ziech nog ins um en winkde effe. Bij de kassa doog ze 't nog ins, ietot ze de zaak oetgóng.

Ze winkde vruntelek trök en Gerard zien vrouw zag: ‘Wat e leuk minske,

[p. 35]

heh. En nog pienter huur. Die maakste niks wies.’

E kerteerke later stapde zij ouch op.

Bij de kassa zag de juffrouw: ‘Da's daan viefentwinteg-fiefteg.’

‘Watbleef?’ vroog Gerard. ‘Veur veer tasse koffie? Dat besteit neet.’

‘Same,’ zag de juffrouw. ‘Geer zouwt wel aofrekene, zag eur ma. Dat waor negetien-fiefteg en zès gölde vaan de koffie is viefentwinteg-fiefteg.’

‘Mien ma?’ vroog heer. ‘Negetien-fiefteg?’

‘Geer höb nog tegen häör gewink,’ zag de juffrouw. ‘Ze zag: Miene zoon rekent dat aof.’

‘Iech kin miech,’ zag d'n torenhaon
‘es iech hei op d'n oetkiek staon
dèks mèt de lui besjäöre.
Meh 'ch krijg de wind vaan väöre!’