Hojheh!

[p. 19]

Deender

D'n deender had 't al direk in de gate: Dit woort weer 'nen daag vaan niks. 's Mörgens, wie 'r oonder de douche oet kwaom had z'n vrouw häöm op zien nate linker bats geklats en 'm leiherteg aongekeke, vol bewoondering veur zien spiere en z'nen helle boek, en daan woort heer direk zoe weik vaan binne. Heer wis 't wel. En zij ouch.

Meh tied veur get leuks had 'r neet, dus had heer häör mer effe euver häör rechter bats gekäörd en ziech aofgedruug wie zij oonder de douche stoont en z'ch aongedoon zoonder mie.

De pliech geit veur 't meidske.

Meh heer had toen al gedach: Dat weurt weer niks vendaog. Alles zouw weer tegezitte!

En zoe waor 't ouch oetgekoume. D'n iersten oto dee verkierd geparkeerd stoont waor al raak.

Vaan op twinteg meter had heer 'm al in de smieze. Dobbel geparkeerd!

Heer had ze beukske al veerdeg in z'n hand en z'n pen en begós de nommer op te sjrieve vaan zoe gaw wie heer 'm kós leze op 't echterste ‘kenteken’, wie dat hètde.

Meh wie heer de bon oonder de roetewisser wouw duie kaom inins vaan oonder 't dashbord 'n blon pruuk veur d'n daag en keken 'm twie blauw ouge vraogend aon. Toen góng 't porteer ope en stapde m'ch toch e stök oet! Twie lang bein iers, en 'r kós secuur zien wie laank tot die wel waore, toen e kort rökske en de res.

‘Geer gaot m'ch toch gei perces make, heh menier?’ vroog 'ne moond wie die in alle leedsjes bekans bezoonge weurde en d'n deender hoort aon alle kante klokke lojje en famfare speule, zoe muzikaol kloonk dat.

‘Jeheheh... Geer staot dobbel geparkeerd,’ zag 'r.

‘Iech weit 't,’ zag zij. ‘Meh kiek, iech moot hei in de apthiek zien en Godwèt woe iech de wagel anders kwiet weur. Iech bin zoe trök. Iech höb al gebeld en ze höbben 't veur miech veerdeg ligke.’

‘Jeh jao, meh 't maag noe eimaol neet. Dat wèt g'r toch ouch. Zoe kin dee mins neet eweg mèt z'ne wagel en es 'n bös kump kin ze neet door.’

‘Hei koume gein bösse,’ zóng ze.

‘Nou, 'ne vrachwagel daan. 't Maag noe eimaol neet.’

‘Wèt g'r wat? Es geer noe effe bij mien otoke blijf, haol iech gaw mien spölle!’ Weg waor ze en heer stoont neve d'n dobbel geparkeerde wagel get stom te loere. Noe hád heer bekans get en noe leep 't weer mis.

Netuurlek mós toen e pelitiewegelke langs koume en wouwe de twie collega's wete of heer soms meujelekhede had en mós heer aon die vertèlle tot dit e

[p. 20]

spoedgeval waor en tot die mevrouw thoes e kraank keend had wat nudeg middecijn mós höbbe en tot heer häör noe effe holp mèt deen dobbel geparkeerde wagel.

Mevrouw kaom sjus nao boete en de chauffeur vaan de pelitiewagel flötde tösse zien tan wie heer häör zaog.

‘Potverdomme,’ zag 'r. ‘Zoeget laot iech zèsdobbel parkere!’

‘Zalle veer uuch véur goon, mevrouw?’ vroog 'r. ‘Komp mer achter m'ch aon, daan höb g'r gein opoonthaajd. Boe moot geer nao touw?’

Verpópzak gaof ze häöm 'n adres.

Ietot ze instapde bedaankde ze d'n deender nog mèt e keul, fien henneke en vertrok toen mèt 'n rotvaart achter de pelitiewagel aon, dee de blauw lamp en de sireen insjakelde en tege alle verkiersregels in häör nao häör hoes brach.

Hartstikke gek! dach d'n deender.

Meh noe wis heer 't zeker: Dat woort niks vendaog.

Heer versjäörde de bon en smeet 'm in 'ne pröllebak.

Mismeujeteg keek 'r de rij oto's aof. Allemaol sjoen in de rij, geine dee teväöl oetstaok en heer dörfde get droonder verwèdde tot ze allemaol e keertsje achter de väörroet hadde, geldeg en wel.

Heer waor get wagele wij er, wie heer achter ziech ben hoort piepe vaan eine dee inins remde.

't Waor 'ne wagel veur de apthiek en de vrouw die oetstapde vloog de apthiek in en leet de wagel stoon.

D'n deender had ze lèske gelierd evels. Heer drejde ziech rizzeluut um, keek nao de blauwen hiemel en wandelde mèt z'n han op z'ne rögk de geparkeerde oto's langs.

Héér zouw gek zien! Nog 'n oor of zeve en daan zouw Lèneke achter de deur op 'm stoon te wachte, wis 'r. En daan rook 't hoes nao busstök, vas en zeker, en greunte en fritte en Godwèt wat ze nog allemaol geprakkezeerd had.

Heer spitsde ziech drop.

Dat zouw d'n daag weer good make.