|
| |
| |
| |
Liefde.
— God is Liefde, en die in de Liefde blyft, die blyft in God, en God in hem.
I Joh: IV. 16.
De reine Liefde omhelst het teder Wicht, en toont
Haar ongeveinsde Zugt; de vlam op 't hoofd gezeten,
En 't brandend hart ontdekt, het vuur dat in haar woont,
En met wat yver ze in haar' pligt zig heeft gekweten,
De Olyfboom, die zyn Sap op tedre Spruitjes stort
Verbeeldt hoe waare Liefde oprecht geoefend wordt.
Was de Liefde overal overloedig, hoe veel goede dingen zouden hieruit niet ontstaan? want dan had men geen wetten, geen gerichtbanken, geen straffen geen pogingen nodig, nog iets van deze alleen. Die recht als het behoort lief heeft en geliefd wordt, heeft op aarde zynen Hemel, geniet altyd rust en vlecht zig ontelbaare Kroonen.
Chrysosthomus . | |
| |
Schoonste Trits der Kerkjuweelen
Hoop, Geloof en Liefde, gy,
Gy meugt saam in 't voorrecht deelen
Van Vorst Jezus Heerschappy:
Liefde, door geen tyd te deeren,
Juicht nogtans in 't heerlykst lot.
Zal 't Geloof in 't Zien verkeeren,
En de Hoop in 't vol Genot?
Liefde, boven haar verheven,
Zal volmaakt en eeuwig leeven.
Zuivre Liefde, Hemelspruit,
Koningin der Kristendeugden,
Eersieraad van Jezus Bruid,
Bron der allerreinste vreugden
Vrugt door 't Heilgeloof gebaard,
Zuil om 't Heilgeloof te schraagen,
Vriendlyk Wezen, zagt van aart,
Schoon uw vuur in onze dagen
Wordt verdoofd door Haat en Nyd:
'k Heb myn Zang u toegewyd.
| |
| |
Hebt ge ô Liefde! 't Alvermogen,
Eer de Mensch wierd voortgebragt,
Niet van eeuwigheid bewogen,
Om op 't Menschelyk geslacht,
Daar het lag in zynen bloede,
Met ontferming neêr te zien?
Goël noopte ge, om ten goede
Van zyn Volk zig aan te biên:
Toen, om hun Rantsoen te vinden,
Hy zig willig dorst verbinden.
Goël trokt ge uit 's Vaders troon,
Deedt hem smart en armôe draagen,
Bragt hem onder Schimp en hoon:
Hebt hem aan het Kruis geslaagen,
Toen men hem van hulp ontbloot,
Zag als Borg voor Zondaars sterven,
En het leven, door zyn' dood,
Voor zyn' Vyand zelfs verwerven:
Daar de grootheid van uw Kracht
Met verwondring wierd betracht.
| |
| |
Gy ontvonkt, in 't hart der Vroomen
Ook een' Zuivren liefde gloed,
Die, door onspoeds waterstroomen,
Niet verdoofd wordt, maar gevoed.
Gy ontsteekt hunne Offerhanden,
Gy bestiert hun stil gebed,
En gy bindt, door liefdebanden,
Hen aan 's Heeren Liefdewet,
Gy doet hen, door liefdegaaven
De Armôe kleeden, spyzen, laaven.
't Heilig Volk, dat door u blaakt,
Mint zyn' God in vreugd en smarte,
En, terwyl 't geveinsdheid wraakt,
Mint en dient het hem van harte.
Zyne Liefde wankelt niet,
Ze is standvastig; 't Alvermogen,
Dat naar blanke oprechtheid ziet,
Slaat op haar zyn gunstige Oogen.
God, die Liefde is, merkt terstond
Of de Liefde in 't hart zig grondt.
| |
| |
Hy, die door u wordt gedreven,
Wenscht met zyne Ziel alleen
God' te lieven, God' te leeven,
Onbepaald hem op te draagen:
't Schepzél valt hier veel te ligt,
't Mag een' Waereldling behaagen:
Zyn begeerte, op God gericht,
Vindt in hemelen en op aarde,
Niets zo lief, zo groot van waarde!
Zyn verlicht Verstand ontmoet
In Gods werken, wegen, reden,
Zo veel wysheid, zo veel goed,
En beminnenswaardigheden:
Dat zyn' Liefde straks met grond'
In dit voorwerp kan berusten.
All' zyn Krachten, hand en mond.
All' zyn leden, all' zyn lusten,
Zyn, met alle zorg en vlyt,
Aan zyn liefdedienst gewyd.
| |
| |
Wendt hy op dien Zielsbeminden,
Op Gods lieven Zoon, het oog:
Hier zal hy een Liefde vinden,
Voor 't bepaald verstand te hoog.
Dan wenscht hy dien Zoon te kussen,
Neêr te liggen in zyn' Schoot.
Niets kan zyne Liefde blussen,
Sterker is zy dan den dood;
Zelfs in wreede folteringen,
Doet zy Vroomen vrolyk Zingen.
Goël, dien hy eeuwig mint,
Goël schat hy onwaardeerlyk,
Alles wat hy aan hem vindt
Is verkwiklyken begeerlyk
't Zy hem als God beschouwt,
't Zy als Mensch, tot heil van Menschen,
Of 't Verlossingswerk ontvouwt,
Alles wat zyn Ziel kan wenschen,
En tot licht en leven strekt,
Ziet zyn Liefde in hem ontdekt.
| |
| |
Liefde, kenmerk van een' Kristen,
Band der Vriendschap, grond der Rust,
Vyandin van 't schaadlyk twisten,
Aller braaven vreugd en lust.
Gy leert ons den Naasten minnen,
Nooit vergelden kwaad voor kwaad,
Helpt ons Monsters overwinnen,
Daar ge Wraakzucht, Nyd en Haat,
Dwinglandy en andre plaagen,
Boeidt aan uwen Zegewagen.
't Geen ge wenscht dat u geschiedt,
Doet ge aan andren naar vermogen,
Zugt uw Naaste in naar verdriet:
Gy wordt met zyn leed bewogen
Zyne vreugd strekt u tot vreugd,
Welk een eerkroon moet u sieren,
Daar ge, ô allerschoonste Deugd!
Zyt lankmoedig, goedertieren,
En geen afgunst u beroert,
Geen ligtvaardigheid vervoert?
| |
| |
Trotscheid, ongeschikten handel,
Speurt men nooit in uwen wandel,
Nooit verbitterd, schoon gesmaad,
Nooit kwaaddenkend, vry van laagen,
Om het onrecht nooit verblydt
Kan de Waarheid u behaagen:
Daar ge 't al bedekt, en lydt,
't Al gelooft, en hoopt geduldig,
't Al verdraagt al zyt ge onschuldig.
Heilvorstin! waar gy regeert
Groeïen de allereelste vrugten.
't Volk en 't huis, dat u ontbeert,
Heeft een' zekren val te dugten.
Ziel en Lichaam, Kerk en Staat
Leeven als ge daar meugt leeven,
Kwynen als gy hen verlaat.
Schoonste Telg uit Edens dreeven!
Bloei, in een' volmaakten stand,
In den Tuin van Nederland.
|
|
Auteursrechtvrij