Gedichten

[p. V]

Voorberigt.

Ofschoon huiverig om openlijk voor kunstkeurigen op te treden, neem ik de vrijheid eene verzameling mijner Verzen het Publiek aan te bieden. Ik moet bekennen dat niets, buiten mij, dringen kon tot dezen, welligt gewaagden, stap; noch het aanzoek van vrienden, noch het bewustzijn dat de vruchten mijner uitspanningen eenige waarde bezaten; en in hoe verre de ijdelheid in dezen eene rol speelde, laat ik den menschkundigen ter beoordeeling over, alleen verzekerende, dat zij de magtigste drijfveer geenszins was. Wat het zegt Dichter te zijn gevoel ik, en acht het daarom gevaarlijk, zelfs met eenigen aanleg, op dien naam aanspraak te maken; verre is het er dus van daan, dat ik mij wil doen kennen als zoodanig: hiertoe gevoel ik te zeer het gebrekkige in mijnen arbeid, maar ik beschouw mij als kunstoefenaar, die door teregtwijzingen en raadgevingen zich vormen moet. Ik gevoel het: mij ontbreekt nog dien kieschen smaak, die al het valsch vernuft en blinkende nietigheden van echte Poëzij afscheidt, en in den ongekunstelden toon het ware en schoone eerbiedigt. De enge letterkundige kring, waarin ik mij beweeg, geeft mij de middelen, tot bekoming van denzelve, niet genoegzaam aan de hand. Het is daarom dat ik het waag, dit bundeltje het licht te doen zien, opdat beoordeelingen en aanmerkingen zouden vergoeden, wat gebrek aan gelegenheid tot onderzoek mij onthield. Wanneer dan mijne misslagen en de middelen tot meerdere volmaking aangewezen, en de plaatsen, waar ik den toon juist getroffen heb, bekend gemaakt worden, dan is

[p. VI]

mijn doel getroffen. Wie zich hiertoe verledigen wil, zal mij waarlijk nuttig zijn.

Betrekkelijk de stukjes zelve heb ik niets hier bij te voegen, dan alleen dat die, welke van langeren adem zijn, werden vervaardigd, ten einde eene spreekbeurt, in een' of anderen vriendenkring, te vervullen, en daar als zoodanig welligt eenige verdiensten bezaten, welke hier wegvallen. Men bedenke, bij de beoordeeling, het doel dat zij treffen moesten.

De stukjes, onder den eenigzins weidschen titel, Proeven van Oostersche Poëzij, werden niet zoo genoemd, omdat ik daaraan meerdere poëtische waarde toeken, dan aan de overige, maar alleen om de soort te bepalen, waaronder men dezelve rangschikken moet, zal het plaatselijke, er in voorkomende, verstaan worden. Twee derzelve vonden in den tegenwoordigen jaargang van den Nederlandschen Muzen-Almanak eene plaats; ik nam ze ook hier op om een klein geheel daar te stellen.

Van de overige verzen, in deze verzameling vervat, zijn eenige min of meer bekend, daar zij vroeger elders gedrukt werden; ik maakte geen zwarigheid die hier bij te voegen, daar ik sommige veranderen, mogelijk verbeteren, kon.

Voorts blijft mij niets over, dan verschooning te vragen voor eenige zinstorende drukfeilen, welke door omstandigheden, der correctie hinderlijk, zijn ingeslopen en hierbij verbeterd worden opgegeven.

L. VAN DEN BROEK.

Rotterdam, 2 Julij 1828.