Leven van Sinte Christina, de wonderbare. In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

(1850)– Broeder Geraert– rechtenstatus



[Folio xxxvijr]
Hoe datse weckende woerde hadde. Het gheviel op enen dach datte Greve Lodwic lach opten kerchof ende leende, daer om hem stonden vele verweende 1375[regelnummer] riddre, als pleghen om heren te done ende om grote hoghe barone.. Ende also als sijt vernam, gevielt dat si daer over quam ende leide haer hoed bi dGraven hode; 1380[regelnummer] ende hief op hande ende oghen te Gode ende begunst hem te sprekene toe met gracioyser talen; hoert hoe: ‘O Here,’ sprac si, ‘wie scone sijd di!..’ Als doen de riddere hoerden wat si 1385[regelnummer] seide, so spraken si den Greve sus toe: ‘O Here her Greve, en hoer die niet hoe
[Folio xxxvijv]
dat u dees ionfrouwe prijst so sere?’ Doen sprac de Greve, die grote here, ende antwerdde hen daer op dees tale: 1390[regelnummer] ‘Wien dat si loest dat weet ic wale. Ic bens niet dien si prijst so sere; maer si prijst haren hemelschen Here, die makere es van allen scoenheiden, van gracien ende van lieflecheiden, 1395[regelnummer] ende die allene es scoenre dan al dat hi noyt maecde ocht maken sal.’ Doen antwerdde hem Kerstine daer oppe, ende seide: ‘Here, ghi seght waer: na dien dat ghine so scone kint, 1400[regelnummer] wie comet dan dat ghine nien mint?’