| |
| |
| |
Hoe dat si groten dieren tijt voerseide.
1115[regelnummer]
Si voerseid oec, die utevercoren
Godes dochter, langhe tevoren,
een alte dieren tijt, eer hi quam,
also als sine van God vernam.
Die dier tijt viel doen, doen men screef
1120[regelnummer]
dusentech, hondert ende oec bleef
daer seventech iaer, die daer toe horen,
van dien tide dat God wart geboren.
Alte vele anders dincs es ghesciet,
ende sulc dat noch vervult en es niet,
1125[regelnummer]
dat wie wel wanen dat gescien noch sal,
dat si vore propheteerde al…
Den nonnen van sinte Katelinen was si
harde heimelec, de maghet vri,
die woenden tSintruden buten der stat;
1130[regelnummer]
so dat si somwile met hen sat
ende sprac van Gode; ende daer na saen
so ward si onversienleke bestaen,
| |
[Folio xxxir]
[fol. xxxir]
| |
ende wart daer in den geeste gevueret op,
so dat haer lichame als een dop,
1135[regelnummer]
daer kinder met te spelene pleghen,
rindelde, ende keerde hem weder scheghen.
Ende want si so haesteleke keerde al omme,
ende oec so stuerleke met, daer omme
so en const nieman, met sinen sinnen,
1140[regelnummer]
aen haren heileghen lichame bekinnen
vorme van haren leden engene.
Doen langhe alsus de maghet rene
was geclotet ende gerindelt,
omgekeert dicke ende gewindelt,
1145[regelnummer]
so dat hen van stuerheiden dies kerens dochte,
dat si verginc ende nommeer en mochte;
doen rustese met haren leden te male,
ende luedde daer een wonderlec sanc so wale,
tuschen haer borst ende haer strote,
1150[regelnummer]
dat ict voer wonder segghen mote,
dat engeen minsche en leefde doen, die
verstaen conste die wonderlec melodie,
ocht na gevolghen met eengherhand list
die ieman levende conste ocht wist.
| |
[Folio xxxiv]
[fol. xxxiv]
| |
1155[regelnummer]
Gebroecsam musike had hi gemene
ende tone met andren sanghen allene;
maer van der melodien de woerde,
die men daer metten sanghe hoerde
(ocht nochtan woerde mochten heten),
1160[regelnummer]
dien const nieman niet wel geweten
noch verstaen in sinen moet;
maer concordancien haddense goet.
Binnen dien dat si sus sanc,
ende men daer hoerde dat suete geclanc,
1165[regelnummer]
en ginc noch stimme noch adomtocht
ute haren nese, dat iemanne docht,
noch oec met ute haren monde,
dat ieman aen haer vernemen conde;
maer tusschen haer borst ende kele, daer
1170[regelnummer]
luedde een armonia so claer,
dat si den ingelen van hemelrike
van suetheiden luedde genoech gelike.
Binnen dien dat al haer lede
rusten, ende si haer oghen toe dede,
1175[regelnummer]
na die maniere ende die wise
dies si pleghen die slapen lise,
| |
[Folio xxxijr]
[fol. xxxijr]
| |
so quam die edele creature
daer na tehaer selve over een ure,
ende stont oppe, ende had gebere
1180[regelnummer]
als ocht si gewaerlec dronken were,
ende riep hoghe: ‘Nu drinct te mi
tconvent al tenenmale, dat wi
den genadeghen Ihesum Xpc daer boven
in sinen wondre moghen loven.’
1185[regelnummer]
Tehant so quam tconvent te samen,
ende worden seer blide doense vernamen,
dat Kerstine had troest ontfaen;
ende doen begonst Kerstine al saen
Te Deum laudamus met groter begeringhen,
1190[regelnummer]
ende tconvent ginc al na singhen,
ende brachtent ute met groter eren.
Aen dien lof so moegh wi leren,
als ons God heeft ied goeds gedaen,
so seel wi hem loven ende danken saen,
1195[regelnummer]
net lesene, met singhene, in allen manieren.
dat hi ons geweest heeft goedertieren…
Namaels doen si tehoer selve quam
volcomeleke, ende si vernam,
| |
[Folio xxxijv]
[fol. xxxijv]
| |
ende haer ander liede deden verstaen,
1200[regelnummer]
wat si onwetens hadde gedaen,
ende wiedwijs dat si te gader riep
tconvent tons Heren love: so liep
si henen, ende toende oppenbare,
als ocht si sot ende snoedeel ware.
|
|