Nationale en Afrikaanse gedigte in Kaaps-Hollands. Bundel B (1918)

Nationale en Afrikaanse gedigte in Kaaps-Hollands. Bundel B

(1918)–Melt Brink– rechtenstatus

Auteursrecht onbekend



[pagina 130]
Afscheidsgroet bij het verlaten van de oude vergaderzaal van de Rederijkerskamer ‘Aurora’. (De kamer kon zich verheugen 20 jaar te hebben bestaan in Kaapstad.) O, vrienden, saam hier bij elkaar Vergaard ten afscheidsfeest Aan 't oude huis dat negen jaar, Zowel in voorspoed als gevaar Aan ons Aurora's strijd'renschaar Ten schuilplaats is geweest. Aan u verzoek ik, tans die tijd Met mij terug te gaan, Waarin na menig zware strijd Ons menig zege heeft verblijd, En eigen onvermoeide vlijt Ons vast deed blijven staan. Kom, breng met mij een afscheidsgroet In diepgeroerde taal Aan 't plekje, waar Aurora's gloed, Hoe fel de strijd soms heeft gewoed, Ons immer heeft bezield met moed Aan deze oude zaal. Hier zaten wij zo menig keer Als redenaars bijeen, En disputeerden op en neer En spraken en herspraken weer, Verdedigden Aurora's eer Met schitterende reên. Maar soms ook ging het in galop Als er verschil ontstond, Dan kreeg m' elkander bij de kop, Dan zwollen veler gorgels op En vlogen woorden uit de krop Als kogels hard en rond.
[pagina 131]
Maar toch, hoe fel, hoe heet de strijd, Het brak toch nooit de band En 't wekte nimmer haat of nijd, Noch liet het afgunst na of spijt, Maar na de afloop, als altijd Gaf men elkaar de hand. Wij streden immers voor de taal, Onz' dierb're moedertaal, Door elk goed Afrikaanse kind Zo hoog geacht, zo zeer bemind; Dat niet slechts Engels is gezind En van zijn volk verdwaal. Aurora heeft ons saam vergaard Elf jaren nu geleen, En wat de tijd ons heeft gebaard En wat veranderde op deez' aard, Wij bleven om haar heen geschaard Wij bleven voor haar één. En lang nog, lang besta die band, Het ga van kind tot kind, Het snoer' nog menig hart en hand, Het hoed' Aurora lang voor schand En make iedere zoon van 't land Nog eens Aurora's vrind. Vaarwel! vaarwel dan oude huis! Wat wiss'len moog' op aard, Hetzij gij spoedig valt tot gruis Of wordt herschapen in een kluis Waarin geen rat meer woont noch muis, ‘Aurora’ blijft gij waard. Ook u, o onvergeetbre zaal Wijd ik een afscheidswoord, Wie denkt niet aan het gul onthaal, Genoten hier zo menigmaal En aan der dichteren schone taal Zo vaak in u gehoord.
[pagina 132]
Ik weet gewis in dit vaarwel Deelt zeker iedereen, Die houdt van 't vrolik kaartespel, Hetzij hij met Pandoer zich kwel', Of wel volteertGa naar voetnoot*) met Boer en Nel, 't Vaarwel klinkt algemeen. Ook onze brave President, Die oude kameraad, Voor ons een gans onmisb're vent, Door elk geacht wie hem maar kent Aan wie wij allen zijn gewend, Die ook dit huis verlaat; Hem ook zij onze dank gebracht Voor al de vriend'likheid, Genoten hier zo dag aan dag; Het leven word' hem nimmer nacht, Maar dat hem vreugd en zegen wacht Waar 't lot hem ook al leidt. Dat hij en wij vereend van zin Nog lange tijd te zaam Verbonden door de vriendschapsmin. Verenigd werken tot gewin, Als kind'ren van een huisgezin Dat draagt Aurora's naam. Ja, lang nog, lang besta die band, Het ga van kind tot kind, Het snoer' nog menig hart en hand, Het hoed' ‘Aurora’ lang voor schand En make iedere zoon van 't land Nog eens ‘Aurora's’ vrind!	voetnoot*) Volteren, een kaartspel bij de oude Kaapstadse burgers toen in zwang.

Over het gehele werk

landen

Zuid-Afrika