Die kwaaie huishoudster

Vierde toneel.

Klaas, Doris.

Doris.

Ja, die morsigheid is tog 'n bietjie te erg. Maar om nou weer op jouw vrouw te kom; ek meen jij moes haar als sij smôrens opstaan, soveel moontlik 'n goeie humeur gebring het, en soos hul sê, heuning om die mond gesmeer het.

Klaas.

Jij moet eers vra of sij 'n krummeltjie goeie humeur in enig deeltjie van haar liggaam gehad het.

Doris.

Als 'n mens goed geslaap het, is jij tog gewoonlik smôrens goed gestem.

Klaas.

Ja, maar sij was 'n uitsondering. Want vóór haar voet nog uit die bed was, het sij al begin brom, en dan het jij net kan doen wat jij wil, maar die donderbui vir die dag kan jij nie keer nie.

[p. 13]

Doris.

Dan moes jij dit maar het laat uitraas; want na donderweer kom tog altijd mooi weer.

Klaas.

Bij haar was dit nie so nie, want haar één donderbui was nog nie uitgeraas nie, of die ander ene begin al te rommel; mijn hele trouwtijd met haar het één en al donderweer sonder end gewees.

Doris.

En het jij nooit meer iets van haar gehoor nie?

Klaas.

O ja, dikwels. Vijf jarelang het sij mij agtervolg en het ek van die een na die ander plek moet vlug, om tog maar altijd 'n distansie van ten minste honderd mijle tussen ons te laat blij.

Doris.

(Lag).

Dan het sij soos 'n hond agter 'n haas vir jou voortgejaag!

Klaas.

Kompleet so. En als mijn vrinde mij nie al die tijd op die hoogte gehou het nie, het sij mij ook seker gevang; maar sodra ek gehoor het dat sij op mijn spoor is, weg was ek na 'n ander plek. Naderhand het ek 'n ander plan gemaak, wat mij goed gehelp het.

Doris.

Watter?

[p. 14]

Klaas.

(Geheimsinnig).

Ek het mijn naam verander!... Iedereen, en jij ook, dink dat mijn naam Vliegepoot is, maar... dit is eintlik Klaas Muggebeen... en daardeur het ek haar ten laaste van die spoor gelei.

Doris.

(Lag).

Ag loop, jij laat mij lag. En wáár is sij nou?

Klaas.

So ver ek weet, is sij al op die plek, waar sij haar tong nie meer kan roer nie; ten minste als dit waar is, wat 'n goeie vrind mij verlede jaar geskrijwe het, dat hij vir vas gehoor het, dat sij dood is, en te meer moet ek dit glo, omdat ek in die laaste twee jare niks meer van haar verneem het nie.

Doris.

En dink jij nog nie weer aan trouw nie?

Klaas.

Wel,... ek het daar al oor gedink, maar mijn senewees voel nog àl te ontsteld, so dikwels ek aan haar dink, sodat ek nog nie waag om na vrouwe te kijk nie.

Doris.

Daar is niks so goed nie als 'n mooie, sagsinnige vrouwtjie om senewees tot bedare te bring.

Klaas.

Nee Doris, vereers nog nie. Toe ek met Sabina getrouw het, het ek gedink 'n engeltjie om die nek te pak, maar

[p. 15]

soos ek sê, het ek die duiwel aan sijn stert beet gehad; en nou is ek so wild nog vir voruwe als 'n bok vir 'n skoot hael.

Doris.

In elk geval wil ek jou raai om verandering in jouw huishouding te bring, want die boel sien hier maar liederlik uit.

Klaas.

Ja, dit is waar!... Dit kan so nie langer gaan nie. Die Hans is nie alleen 'n domkop nie, maar ook die morsigste kanis wat bestaan, en daarom het ek besluit om vereers maar 'n huishoudster te neem.

Doris.

Dis 'n goeie plan. Doen dit maar so gouw als jij 'n kans krij.

Klaas.

Dit is alles klaar. Ek verwag haar al vandag.

Doris.

Is dit iemand hier van ons dorp?

Klaas.

Nee,... ene uit Kaapstad. 'n Vrind het haar vir mij opgedaan. Soos hij skrijf, moet sij heel knap wees en 'n wedewee daarbij. Dit is juis vir haar wat Hans bij die stasie moet gaan haal.

Doris.

(Staan op).

Nou, ou vrind, ek wens jou geluk, ek hoop dat sij aan jouw verwagting mag beantwoord en die boel hier weer in orde bring.

(Gee hom die hand).

Goeiendag.

[p. 16]

Klaas.

(Skud hom die hand).

Dag Doris! Kom kijk maar gouw na mijn nuwe meubelstuk.

(Doris af).