De tweede vijftigh lustige historien ofte nieuwigheden Johannis Boccatii

[Me-vrouw Nonne van Palcy...]

Me-vrouw Nonne van Palcy doet eenen Bisschop van Florencen swijghen, met een veerdighe antwoorde, op sijnen schamperen tonghsteeck, wat min als eerlijck aende voorseyde Vrouwe ghedaen.

Om te bewijsen dat de spotters t'onrechte, dickwils te rechte bespot worden.

[fol. R1r]

BInnen Florencen Bisschop wesende, Heer Antonio d'Orso, een vroom ende wijs Prelaedt, isser een Katalaens Edelman ghecomen, Heer Diego della Ratta gheheeten, Maerschalck vanden Coninck Roberdt: dewelcke seer schoon van Persoone zijnde, ende de grootsten Vrouwen dienaer diemen soude moghen vinden, ist gheschiet, dat hem onder d' andere Florentijnsche Vrouwen eene bevallen heeft, die tamelijcken schoon, ende een Nichte was van eenen des voorseyden Antonio Dorso broeders, ende verstaen hebbende dat haeren man, al was hy van goeden huyse, seer gierich ende quaetaerdigh was: is hy met hem overcomen, dat hy hem vijfhonderdt goutguldens gheven soude, dies soude hy hem eenen nacht by de Vrouwe laten slapen: weshalven seeckere stucken gheldts die doen binnen Florencen hy hadde, Popolius ghenoemt, doen vergulden hebbende, mette vrouwe, hoewel het teghens haeren wille was gheslaepen hebbende, heeft hy hem die ghetelt. Het welcke daer nae over al verstroyt zijnde, en zijn den gierigaerdt niet als de schande ende de schaede ghebleven: Ende Heer Antonio als een verstandich Man, gheliet hem nieuwers van te weten. Want dese Heer Antonio, ende de Maerschalck te saemen verkeerende, ist gheschiet dat op Sint Jans dach, d'een neffens den anderen te peerde rijdende, de Vrouwen begaepende inde straete daermen den prijs loopt, Heer Anthony een jongh Vrouwen mensch sach, (die ons de laedtste Peste wech ghedraeghen heeft) wiens naem was Vrouwe Nonna de Nuulcy, Nichte van Heer Alexius Rinuccy, die ghy altsaemen wel behoordet te kennen: Dewelcke alsdoen een versche schoone Vrouwe, cloeck ter spraken wesende, luttel tijdts te vooren ontrent Sinte Pieters Poorte woonachtich, heeft hy deselve den Maerschalc ghewesen, ende daer na by haer zijnde, de handt op des Maerschalcks schouder legghende, heeft hy gheseyt: Nonna wat dunct u van desen? Sout ghy hem wel meynen te winnen? Aen Nonne dochte wel, dat dese woorden haer eerbaerheyt wat te nae ginghen, ofte haer mochten ergher maecken, in de ghedachten der ghener, want vele waren daer, diese hoorden. Daerom niet eens denckende van haer te suyveren, maer hem met diergelijcken speck weder te lauderen, heeft sy veerdichlijcken gheantwoordt: Heer moghelijck en soude hy my niet winnen, dan ick moest goet geldt hebben. Welc woordt gehoort hebbende, so de Maerschalck, als Heer Antony, hun gelijckerhant totten beenen toe ghesteecken voelende, den eenen als de quaetdoender van het oneerlijck stuck in de Nichte van Heer Antoniens broeder, ende d'andere als ontfangher in de Nichte van sijnen eyghenen Broeder, sonder d'een den anderen aen te zien, zijn sy seer beschaemt ende al stilzwijghende wech ghegaen, sonder haer dien dach een woordt meer aen te spreeken. De jonghe Vrouwe als sonder doodtlijcke wonde dan ghebeten zijnde gheweest, en misstondet haer niet datse schampende d'andere wederom beet.