Krispyn, poëet, en officier

Zestiende tooneel.

Klaret, Valerius, Sofy, Rudolf. Krispyn, Lysbeth, Rykert.

Rudolf.

 

Gy komt heel wel te pas, het was hoogtyd myn heer.

 

Vrouw, dochter, meid, 't gezin, elk plaagt my even zeer.

 

Maar boven al die heer, die myn Klaret...

Valerius.

 

Kant weezen?

Rykert.

 

Wat zie ik! 't is myn zoon!

Valerius.

 

Nu ben ik buyten vreezen,

 

Myn vader?

Rudolf.

 

Hoe?...

[p. 44]

Rykert.

 

Gy ziet me ontroert...

Klaret.

 

Is 't moogelik?

Sofy.

 

Kan ik gelooven, dat in zulk een oogenblik...

Krispyn.

 

Hoe wel zeid Brero, 't kan verkeeren?

Rykert.

 

Wild myn ontroering excuzeeren

 

Dit is myn Zoon, daar ik u kind,

 

Voor kwam verzoeken hy bemind...

 

Met u verlof, dat ik omhels...

Rudolf.

 

Wat vreemde stukken!

 

'k Sie onzer aller wensch in 't eynde noch gelukken.

 

Mevrouw, gy hebt gewenscht, dat deeze cavaljer

 

Uw dochters man mogt zyn; 'k vergun u dit pleizier.

 

Hy zal het zyn. Myn heer laat ons niet langer wachten,

 

En wyl 't geluk, myn heers, Mevrouws, en myn gedachten

 

Op nieuws vereenigt, laat ons 't huweliks verbond,

 

Van onze kinderen, voleyndigen terstond.

 

Die moeiten hadden wy hier in wel konnen spaaren

 

Dewyl 't geval deez twee wist zonder ons te paaren.

Krispyn.

 

Al zagtjes wat zo 't jou belieft

 

Ik zag my ook eens graag gerieft

 

'k Ben ook verlieft, door 't groot vermoogen

 

Van die, van die bekoorlike oogen

 

Ik wensch nu ook gepaart te zyn.

Valerius.

 

Het is myn dienaar.

Krispyn.

 

Ja Krispyn.

 

Myn heer wild nu myn dienst gedenken

[p. 45]

 

Ei maak dat zy my Lysbeth schenken.

Rudolf.

 

Hebt gy dan liefde voor elkaar?

Lysbeth.

 

Waarom zo wel niet als een aar

 

Myn heer...

Rudolf.

 

Ik geef z'u, wil z'u trouwen.

Krispyn.

 

Mevrouw 'k bid wild 't ten goeden houwen...

 

Ik heb het voor myn heer gedaan.

Sofy.

 

'k Vergeeft.

Krispyn.

 

Daar mag een zoon opstaan.

EYNDE.