Krispyn, poëet, en officier

Vyftiende tooneel.

Sofy, Valerius, Klaret, Lysbeth, Krispyn.

Valerius.

 

Ach Mevrouw! ik ben verlooren.

Sofy.

 

Myn heer, ik beb terstond u laten zien, en hooren,

 

Dat ik, al wat ik kan, heb voor u min gedaan.

 

Ik heb voor u gebeên, maar 't is niet voortgegaan.

 

Ik ben wanhoopende; en ik weet geen raat te vinden

 

Myn man die laat zich van de krygszucht heel verblinden.

 

G'zult de vader voor uwe oogen daadlyk zien,

 

Van hem die hy verkoos tot schoon-zoon.

[p. 43]

Valerius.

 

Kan 't geschien!

Sofy.

 

Hy is zo daadlik, met een vreemde in huys gekomen;

 

Die zal het zeeker zyn.

Valerius.

 

Helaas! ik heb 't vernoomen.

Klaret.

 

Ach Moeder!

Sofy.

 

Ach myn kind! wat herten leet! wat spyt.

 

'k Gevoel tot in myn ziel, de rampen die gy lyd.

Klaret.

 

Ach! welk een bitter lot, bereid my mynen vader!

Sofy.

 

'k Beklaag u alle bei, dat g' 't al ik kan niet nader.