Liederen

Nieuw liedeken

Op de vooize: Aanhoort toch mijn geklag, gij ruiters, etc.

1 Ogen vol majesteit,
vol grootse heerlijkheden,
hoe komt dat gij nu scheidt
van uw eerwaardigheid
en zoete aardigheid;
laas, wat lichtvaardigheid
aanneemt gij zonder reden?

2 Vanwaar komt dit versmaân?
Voorwaar, ik kan 't niet zinnen,
noch generwijs verstaan
de oorzaak van dit gaan;

[p. 73]

 

(U kwelt misschien een waan)

 

zo ik u heb misdaan

 

't is met te veel te minnen.

 

 

 

3 Die waan kwelt u misschien,

 

dat ik u zoek te vrijen,

 

'k heb nooit zo hoog gezien

 

of ik wist wel op wien,

 

want die machtige liên

 

die zoeken te gebiên

 

en dat kan ik niet lijen.

 

 

 

4 Ik ben te groot van moed

 

om iemand iets te achten

 

om rijkdom of om goed,

 

zot is hij die 't ook doet.

 

Ik prijs uw edel bloed

 

dat goddelijk is gevoed

 

met hemelse gedachten,

 

 

 

5 waar gij mij vaak mee speest,

 

als ik hier kwam verkeren,

 

ootmoedig en bevreesd,

 

voornamelijk allermeest

 

om uw gezwinde geest!

 

'k Ben nooit zo stout geweest

 

dat ik u dorst begeren.

 

 

 

6 Maar lieve oogjes blij,

 

en heugt u niet het wenken

 

en 't gluren van terzij

 

en 't lonken tegen mij,

 

zo vriendelijk als vrij?

[p. 74]

 

Nochtans op vrijerij

 

heb ik nooit willen denken.

 

 

 

7 Hoe zou iemand van staat

 

als ik dat denken kunnen?

 

Hij mocht, door feil van raad

 

of om zijn eigen baat,

 

o vrouwelijk sieraad!

 

Ik zou u zoveel kwaad

 

om mij niet mogen gunnen.

 

 

 

8 Gij ziet mijn liefde in

 

met innerlijk meedogen,

 

ik ken 't dat ik, vriendin,

 

u als mijn ziel bemin,

 

maar eer ik meer begin,

 

gij sluit mij uit uw zin

 

en bant mij van uw ogen

 

 

 

9 Ogen! is 't dat ik dan

 

mijn landwinning moet derven,

 

zo bid ik, ziet eens an

 

mij, d' allerdroefste man

 

die ooit moeder gewan,

 

overmits dat ik van

 

de braafste ziel moet zwerven.