Geestigh liedt-boecxken
(1621)–G.A. Bredero– Auteursrechtvrij
[pagina 206]
| |
Stem:
| |
[pagina 207]
| |
Noch die Registers, noch de tafels van de vroomst,
Maer 'k haet den rijcken Guyt, en wese-loose Bastaert,
Die door sijn wangelaet verloochent sijn afkomst.
3 Van oud Raets-heerlijck volck, en staet-waerdighe menschen,
Naemaftich, en daed-rijck, uytstekende van deught
Te wesen afghedeelt, is prijs'lijck, en te wenschen,
Tot spiegel en tot spoor voor d'eergierige jeught.
4 Waer ydel en onnut is 't pochen, en het roemen
Van 't hoog-doorluchtig huys, of 't Adelijcken lijn,
Al mocht hier yemant schoon, de beste Maechschap noemen,
| |
[pagina 208]
| |
En deucht hy selven niet, wat voordeel mach 't hem zijn?
5 Wat mach het letten oock, die van verachte boelen
Bevrunt is, en verwant met bloet on-edel slecht,
Als hem sijn eygen deucht, en dapperheyt noch voeren
Tot kroon, tot staf, tot staet, of voor-plaets in het recht?
6 Geen namen, tytels, noch geen wapen, noch gheen mercken,
Noch het behelmde schilt, en fockt den Edelingh.
De deucht maeckt edele lien, want sonder d'ed'le wercken
So is den Adel maer een slecht niet waerdich ding.
| |
[pagina 209]
| |
7 Het Erentfeste saet van Maegden, en na-neven,
Van verre broederschap, en groote swagery,
Van d'Hemel tot den kruyn des steylen luchts verheven,
En brenght den armen man gheen nut, maer droefheydt by.
8 Als hy hem vindt versmaedt van die Godloose rijcken,
Die ruggelingh hem gaet, en smalt sijn aensicht af:
Die inde hoogste noot niet eens na hem sou kijcken,
Noch hem, door zijnde nau gheleyden in het graf.
9 Doch ghy verwaende lien (van veel ghenaemt de besten,
Om dat u out-Oom, of groot-Vader heeft beheert
| |
[pagina 210]
| |
Met wijsheyt, en gesorgh, die Vaderlijcke vesten)
Ghy wert om ander lien (niet om u deucht) ge-eert.
10 O Vaders liefde-loos! wat wet doet u toch bannen
Den deughdelijcken man om sijn vernedert bloet?
Ghy scheurt de harten vaeck, ghy Beulen! ghy Tyrannen,
Ghy moort de sielen, en ghy martert het gemoet.
11 Der ghener die met min, en met gheneghentheden,
Door eenicheyt des geests grilhartich sijn vereent.
O voochden vroom! (maer vreck) die buyten recht en reden,
Mijn lieve liefje dwinght en strengelijck verpeent.
| |
[pagina 211]
| |
12 Om dats' uyt minne gheeft haer min der uytverkoren,
Doch die haer meerder mint als wel haer meerder sou:
Want ick acht mijn alleen ter werelt maer geboren
Tot last, tot nut, tot dienst van mijn beminde vrou.
13 Ghy Kooplien van den Echt, en Dinghers in het geven,
Van Huw'lijckx goet, ghy gluurt op ghelt, op haef, op winst:
Op welstant vande trou, noch op het vreed'lijk leven
Van Ionghelingh en Maecht, en ooghdy op het minst.
|
|