Het daget uyt den oosten

[p. 237]

Bijlage

De tekst van ‘Het daghet inden oosten’ is overgeleverd in het zg. Antwerps Liedboek, waarvan het enig bewaard gebleven exemplaar berust in den Herzog August Bibliothek te Wolfenbüttel. (Sign. 236.5 Poetica). Een volledige fotokopie is in het bezit van prof. Stuiveling. Het boekje, oblong, 9 1/2 bij 13 cm, is ongepagineerd maar op de rechtbladzijden bovenaan in inkt gefolieerd van het titelblad, 1, af tot en met 128. In de drie kolommen van folio 43 recto en de eerste kolom van folio 43 verso staat de navolgende tekst; in couplet 13 is gaen door ons verbeterd uit gaeu.

1
Het daghet inden oosten
Het lichtet ouveral
Hoe luttel weet mijn liefken.
Och waer ick henen sal
Hoe luttel weet mijn liefken
2

Och warent al mijn vrienden

dat mijn vianden zijn
Ick voerde u wten lande.
Mijn lief mijn minnenkijn
Ick voerde u wten lande
3

Dats waer soudi mi voeren

Stout ridder wel gemeyt
ic ligge in mijns liefs armkens
Met grooter waerdigheyt.
Ic ligge in mijns liefs armkens
4

Ligdy in ws liefs armen

Bilo ghi en segt niet waer.
Gaet henen ter linde groene

[p. 238]

 

Versleghen so leyt hi daer

 

Gaet henen ter linde groene

 

5

 

Tmeysken nam haren mantel

 

Ende si ghinc eenen ganck

 

Al totter linde groene

 

daer si den dooden vant

 

Al totter linde groene

 

6

 

Och ligdy hier verslaghen

 

Versmoort al in u bloet

 

dat heeft gedaen u roemen

 

Ende uwen hooghen moet

 

dat heeft gedaen u roemen.

 

7

 

Och lichdy hier verslaghen.

 

di mi te troosten plach

 

Wat hebdy mi ghelaten

 

So menighen droeuen dach

 

Wat hebdi mi ghelaten.

 

8

 

Tmeysken nam haren mantel.

 

Ende si ghinck eenen ganck.

 

Al voor haers vaders poorte

 

die si ontsloten vant

 

Al voor haers vaders poorte

 

9

 

Och is hier eenich heere

 

Oft eenich edel man

 

die mi mijnen dooden

 

Begrauen helpen can

 

die mi mijnen dooden

 

10

 

Die heeren sweghen stille.

 

Si en maecten gheen geluyt.

 

dat meysken keerde haer omme

 

Si ghinc al weenende wt.

 

Ende si ghinc wederomme

 

11

 

Si nam hem in haren armen

 

Si custe hem voor den mont.

 

In eender corter wijlen

 

Tot also mengher stont

 

In eender corter wile

[p. 239]

 

12

 

Met sinen blancken swaerde

 

dat si die aerde op groef

 

Met haer snee witten armen

 

Ten graue dat si hem droech.

 

Met haer snee witte armen

 

13

 

Nu wil ic mi gaen begeuen

 

In een cleyn cloosterkijn

 

Ende draghen swarte wijlen.

 

Ende worden een nonnekijn.

 

Ende draghen swarte wijlen.

 

14

 

Met haer claer stemme

 

Die misse dat si sanck

 

Met haer snee witten handen

 

dat si dat belleken clanck

 

Met haer snee witte handen.