Schalmeye, inhoudende veel geestelijcke liedekens
(1614)–Marijn de Brauwer–
Auteursrechtvrijop de wijse Al die inden meyen // tyt
Ga naar margenoot+ HEere zijt ons hender // by
En die u geven // danck
Ga naar margenoot+ dat wy van die schender // vry
Ga naar margenoot+ Doch sijn ons leven // lanck
Ga naar margenoot+ Dat hy niet // wat hy ziet
Ga naar margenoot+ en bespiet // int verdriet
Ga naar margenoot+ Of houdt in zynen dwanck.
| |
[pagina 569]
| |
Dat wy Vader // vol genaden Ga naar margenoot+
Altydt nader // in u paden Ga naar margenoot+
Sijn bevryt // van den nyt Ga naar margenoot+
En den stryt // worden quyt Ga naar margenoot+
Dat naer mach sijn jolyt. Ga naar margenoot+
Hij ons als een Leeu omme // gaet Ga naar margenoot+
Om te verslinden // dan Ga naar margenoot+
Soect s'menschen // verdommen quaet Ga naar margenoot+
Wiet verkerft // en verwerft Ga naar margenoot+
Dat hy sterft // en oock erft Ga naar margenoot+
Gods ryck, tzy wyf of man Ga naar margenoot+
Altyt hy doet zyn vermogen Ga naar margenoot+
En wercken moet door die logen, Ga naar margenoot+
Vant begin // heeft die Spin Ga naar margenoot+
Tot gewin // lust daer in Ga naar margenoot+
Smenschen verderff in sin. Ga naar margenoot+
Den mensch van God geschapen // is Ga naar margenoot+
Heylich goet groot // geacht Ga naar margenoot+
door sDuyvels betrapen // wis Ga naar margenoot+
Die heeft de doodt // bewracht Ga naar margenoot+
Doen hy plat // overtrat Ga naar margenoot+
En oock wat // daer van at Ga naar margenoot+
En hielt zy geen goe wacht Ga naar margenoot+
Want een bevel // Gods der goden Ga naar margenoot+
| |
[pagina 570]
| |
Ga naar margenoot+ Zy wistet wel // twas verboden,
Ga naar margenoot+ Dat zy wan // alleen van
Ga naar margenoot+ Den Satan // was den ban
Ga naar margenoot+ De doot die quam haer an
Ga naar margenoot+ Alzoo in doots gewelde // quam
Ga naar margenoot+ De Menschen alle // gaer
Ga naar margenoot+ Den Helt alder Helden // nam
Ga naar margenoot+ Ons uy den valle // zwaer
Ga naar margenoot+ Dien Heylant // heeft vermant
Ga naar margenoot+ Den Vyandt // met der hant
Ga naar margenoot+ Deylt uyt zijn rooff aldaer
Ga naar margenoot+ Den Leeu Juda // heeft verwonnen
Ga naar margenoot+ Dat goed' noch qua // doen en connen
Ga naar margenoot+ In ootmoet // quam hy soet
Ga naar margenoot+ Wat hy doet // tis al goet
Ga naar margenoot+ Verlost ons met zijn bloet
Ga naar margenoot+ Dits den rechten Herder // fijn
Ga naar margenoot+ Die sijne Schapen // voedt:
Ga naar margenoot+ Daer en kan geen werder // sijn
Ga naar margenoot+ Die ons vant slapen // hoedt
Ga naar margenoot+ Hy kan leen // dat niet een
Ga naar margenoot+ Groot noch kleen // en moet scheen
Ga naar margenoot+ Tot sWolfs gapen // verwoet
Dan alleen dat // kint verloren
Ga naar margenoot+ Daer David wat // seyt te voren
| |
[pagina 571]
| |
Twas Judaes // dat boos aes Ga naar margenoot+
Dat eylaes // als een dwaes: Ga naar margenoot+
Verriet sijn eygen baes. Ga naar margenoot+
Prins alder Princieren // stam Ga naar margenoot+
Van hoogher weerden // fier Ga naar margenoot+
Als een goedertieren // Lam Ga naar margenoot+
Quaemt ghy op Eerden // hier Ga naar margenoot+
Hebt gehaelt // dat gefaelt Ga naar margenoot+
Was verdwaelt // en betaelt Ga naar margenoot+
Met uwen bloede dier Ga naar margenoot+
Den ingang tot // d'eeuwigh ruste Ga naar margenoot+
Is van Godt // gemaeckt tot luste Ga naar margenoot+
Hy wil schoon // elck persoon Ga naar margenoot+
Seer ydoon // tot haer loon Ga naar margenoot+
Schincken des levens Croon. Ga naar margenoot+
Schict u naer den tijdt. |
|