Schalmeye, inhoudende veel geestelijcke liedekens
(1614)–Marijn de Brauwer–
AuteursrechtvrijOp de wyse: Staet op schoone vriendinneTWater naer schrifs verklaren
Ga naar margenoot+ Hondert en vijftich dagen stondt
| |
[pagina 481]
| |
Op der aerden, datmen varen
Conde, sonder te voelen gront
God dacht soo schrift oorcondt Ga naar margenoot+
Op Noe en de dieren Ga naar margenoot+
Die in de Arcke hebben ghewont
Bewaert van dat schoffieren
Door zijn Goddelijck regieren
Noe dit is goet te weten,
Dicwils God in d' Arke aenriep,
Hy heeft hem niet vergeten
Een wint hy op aerden schiep, Ga naar margenoot+
Dat dat water verliep
Fonteynen die daer sproten
Wierden verstopt al lagen zy diep
sHemels veynsters toe sloten
Die oock water uytgoten
Daer naer ontrent tien weken
Verliep dat water nacht en dach Ga naar margenoot+
Dat men so tis gebleken,
Die Spitsen van de Bergen sagh
Want de Arke die lach
Op eenen Bergh ghedreven,
genaemt Ararat naer schrifs gewach
Alsoo daer staet geschreven,
Genesis een en zeven
| |
[pagina 482]
| |
Ga naar margenoot+ Veertich dagen naer desen
Noe opent aen dArke hoogh,
Een veynster uyt gelesen
Om sien of die Aerde was droogh
Een Rave daer uyt vloogh
Gins en weer sonder schromen
Zy en dede niet meer vertoogh
Om in dArke te comen
Sy hebbense niet vernomen
Als dit alsoo passeerde,
Ga naar margenoot+ Noe daer naer een Duyve uyt sant
Die haest wederom keerde
want zy noch geen rust-plaetse en vant
Twater stont noch opt Lant
Dat conde Noe mercken,
Hy namse in dArcke met der hant
Tot des geloofs verstercken
Van al Gods wonder wercken
Zeven dagen geleden
Liet Noe noch een Duyf uyt rat
Die quam weder met vreden
Ga naar margenoot+ En brachte een Olyve blat,
Alsoo dat Noe plat
Wel merckte tot versoeten
Dat zy droogh Lant hadde gehadt
| |
[pagina 483]
| |
Op dat zy op haer voeten
Mochte rusten met moeten
Daer naer sant hy ten derden,
Naer zeven dagen oock niet min
Een Duyve uyt op der Eerden, Ga naar margenoot+
Maer die en quam verstaet den sin:
Niet weder tot hem in,
Maer gingh haer uyt geneeren
Noe die gingh tot zijn ghewin
Met alsoo groot begeeren
tDack vande Arcke weeren
God sprack om vreucht beklyven
Tot Noe neemt u Sonen maer Ga naar margenoot+
u en oock u Soons wyven
En oock de Dieren allegaer
Elck met zijn wederpaer
Sult ghy uyt dArcke keeren
Op der aerden sijt vruchtbaer
Wilt wassen en vermeeren
Dit sprack de mond des Heeren
Maer Noe met den eesten
Baude den Heere een Autaer Ga naar margenoot+
En nam van reyne beesten
En dieren tot zijn Offer klaer
Maer Godt die roock aldaer
| |
[pagina 484]
| |
den soeten reuck der stede,
Dat was int ses hondertste jaer
En een van zijn outhede
Als hy dien Offer dede.
Ga naar margenoot+ Ick wil niet meer vervloecken
Die aerde om smenschen ondeucht
Want haer opset en soecken
Is boos en quaedt al van der jeucht
Ick wil met u tot vreucht
Maken eenen verbonde
Dat ghy daer aen gedincken meucht
Als ghy (Godt dit vermonde)
Siet mijn boge int ronde
Ick wil niet meer verdryven
Ga naar margenoot+ Den mensche met den water vloet
Maer soo langh als sal blyven
Hemel en aerde sijt dit vroet
dat al niet op en hoet,
Winter Somer gepresen,
Sayen en Oegsten metter spoet
Nacht en Dach geresen
Coud en hit sal oock wesen
Prince God vol verschricken
Is uwen tooren seer onsacht,
Soot blijckt aen alle sticken
| |
[pagina 485]
| |
Als ghy bewijst u groote macht,
Niet meer menschen als acht Ga naar margenoot+
Vier Mannen en vier Vrouwen Ga naar margenoot+
Dat was Noe en zijn geslacht
die dat leven behouwen
Die gingen dAerde bouwen
Schict u naerden tijdt. |
|