Landgoed

[p. 21]

Voor Mei

Het oor aan seinlampen
langs het spoor, wachtend
dat aanzwelling van gevoel
muziek geeft, pluizig wilgekatje
zachtjes loeiend
geel zijn meel laat stuiven,
alphoorn in de verte.
De zeldzame roze bloei
van lariks klinkend als winters
kristal in fijnste tinkeling.
Stond ik niet zelf in avondwind
vol hooigeur daar en zingt het niet
met diepe altstem van vergankelijkheid,
is er geen klagen onder aarde
van wat ontkiemt na duizend doden?
Horen wij licht?