Landgoed

[p. 8]

Landgoed II

De dreven liggen blank
lippen dreven klanken uit
de eend kust me het oor
als hij op water landt. In gras
bespat met rag en licht
laat ik mijn muggen varen
botsend als sterren, lariks-
appels, alles dat veel is.

Gevechten woeden
tussen kauwen en spechten
wie weet wat ik wil, wie
geeft overhand? Ik kan niets
dan tot mij nemen, laten bekomen
tot het weer gaat, misschien
om weer te keren. Avond
schenkt me zich trouw.