Gezelschapsliederen Oud en Nieuw

[p. 91]

Orde en vrijheid¹⁾.

Wijze: schoone maan, zeg, ziet ge heden.

Als er velen 't huis regeeren,
Hebben orde en eendracht uit;
Aan de mot zijn dan de kleêren,
Aan den roest het staal ten buit;
Ieder drijft zijne eigen plannen;
Allen willen 't hoogste woord;
Tucht en vrede zijn gebannen,
En de welvaart pakt zich voort.

Zouden vier een vierspan mennen,
Elk een leizeel, elk een paard?
De een wil stappen, de ander rennen;
En - de kar stort in de vaart. -
Baat een roer in twee paar handen?
Dees wil 't ruim en die den wal;
Tot een bui het schip doet stranden,
Of vergaan met vracht en al.

Moet er orde een woning sieren,
Dan - één hoofd; een wakker man,
Dien de rede en 't recht bestieren,
Die de tucht bewaren kan.

1) Dit gedicht is uitgegeven door de Maatschappij tot Nut van 't Algemeen met muziek van j. fastré - de muziek is bekroond. - Waarom de muziek die onderscheiding is ten deel gevallen blijft mij een raadsel. Van wien het gedicht is staat niet vermeld, bij de boven aangeduide wijze passen de woorden zeer goed.

[p. 92]

 

Moet een vierspan op de wegen,

 

Of een kiel op zeeën voort,

 

Één koetsier dan opgestegen,

 

En één schipper dan aan boord.

 

 

4.

Zal een staat in orde duren,

 

Dan: - een Koning, kloek en vroom,

 

Die door stormen heen kan sturen,

 

En den moedwil houdt in toom.

 

Waar een wijs en dapper Koning

 

Recht en wetten houdt in stand,

 

Veilig dáár zijn lijf en woning,

 

Dáár is Vrijheid in het Land.

 

 

5.

Zoo is Neêrland vrij en veilig

 

Met een' Koning, wijs en goed;

 

Recht en wetten zijn er heilig,

 

Heilig dáár zijn goed en bloed;

 

Teugels zijn er voor den slechten,

 

Maar wie 't goede wil, is vrij;

 

Nergens heeft men grooter rechten,

 

Vrijer is geen mensch, dan wij.

 

 

6.

Moog die vrijheid eeuwig blijven,

 

Nooit verminderd, nooit vergroot!

 

Wie haar hooger op wil drijven,

 

Wenscht het vaderland den dood.

 

Maar ook mogt een vreemde 't wagen,

 

Handen aan haar' tuin te slaan,

 

Eer wij weder boeijen dragen,

 

Moog' met haar het land vergaan!