Gezelschapsliederen Oud en Nieuw

[p. 65]

Het wachtend meisje.

Wijze: laatstmaal toen ik in 't meiseizoen.

Wat wordt het laat! de klok slaat acht,
waar of mijn Do - ris blijft?
't Valt moei - lijk als men ie - mand wacht,
en als de vreeze ons drijft,
te twij - f'len aan zijn trouw;
hij heeft mis - schien be-rouw,
dat hij een meis - je zon - der geld,
ge - vraagd heeft tot zijn vrouw -,
ge - vraagd heeft tot zijn vrouw.

Maar foei! - wat doet het ongeduld

Mij onrechtvaardig zijn!

'k Veroordeel hem wis buiten schuld,

En doe mij zelve pijn.

Ik ken zijn braaf gemoed;

Hij zoekt geen geld of goed:

Maar een getrouw en teeder hart,

Dat aan zijn' wensch voldoet.

Dat aan zijn' wensch voldoet.

[p. 66]

3.

Weg, weg met ongegronde vrees,

 

'k Verlang naar hem met smart,

 

Opdat ik in zijn oogen leez'

 

't Gevoelen van zijn hart.

 

Blijft Doris mij getrouw,

 

En word ik eens zijn vrouw,

 

Dan leeft er geen vorstin op aard,

 

Waar ik mee ruilen zou.

 

Waar ik mee ruilen zou.

 

 

4.

Geen groote staat noch overvloed

 

Ons 't waar genoegen geeft.

 

De liefde, die het hart voldoet,

 

Maakt dat men vroolijk leeft:

 

Dan deelt men vreugde en druk,

 

Geluk en ongeluk,

 

En draagt, getroost en welgemoed,

 

Te samen 't huwlijksjuk.

 

Te samen 't huwlijksjuk.

 

 

5.

Maar ach! nog komt mijn minnaar niet,

 

Elk uur schijnt mij een' dag:

 

Wat baart zijn afzijn mij verdriet,

 

Wat of hem deren mag?

 

Ik zie alweer eens uit -

 

Maar zacht.... ik hoor geluid....

 

Hij is 't - o ja! - hoe klopt mij 't hart,

 

Kom Doris, kus uw bruid.

 

Kom Doris, kus uw bruid.

m. van heijst, Wed. vinkenra.

Uit: Volksliedjes, uitgegeven door de Maatschappij: tot Nut van 't Algemeen. Eerste stukje. Zevende druk. Amsterdam 1793.