Biographisch woordenboek der Noord- en Zuidnederlandsche letterkunde

[Anthonis de Roovere]

Roovere (Anthonis de), in de eerste helft der 15e eeuw geb. te Brugge, was metselaar van ambacht, maar beoefende reeds van zijne jeugd de dichtkunst, want op zijn zeventiende jaar behaalde hij den eersten prijs in den wedstrijd geopend door de Rederijkerskamer van Brugge, met een referein op de vraag: Oft moederlyck herte lieghen mach? Bij het verschijnen van zijn tweede werk: Tot lof van den Heilighen Sacramente, schatte men zijne dichterlijke bekwaamheden reeds zoo hoog, dat de Overheid hem vereerde met den titel van Vlaemsch doctoor en poetisch Rethoricien, terwijl hij ook verheven werd tot Prins

[p. 671]

der Brugsche Rederijkerskamer. In 1466 nam deze vereeniging deel aan het landjuweel van Lier, en te dier gelegenheid vervaardigde hij drie Spelen van Sinnen. In 1468 maakte hij een gedicht, op het afsterven van Filips, Hertog van Bourgondië, gedrukt in Die Excellente Chronycke van Vlaenderen, en hij vertaalde ook het gedicht: Quicunque vult salvus esse, enz. Zijne kenspreuk was het anagram zijns naams, of: Den voys hoort eere an. Hij overleed in zijne geboortestad 16 Mei 1482. Eerst tachtig jaren later werden zijne nagelaten gedichten bijeengebracht door zijnen stadgenoot, den dichter en schilder Edward de Deene, die ze in het licht zond onder den titel: Rethoricale wercken van Anthonis de Roovere, Brugghelinck, Vlaemsch Doctoor ende gheestich poete, Antw. 1562. Waarschijnlijk is ook van hem het werk: Van Pays ende Oorloghe, een dialogus oft samensprekinghe, verhalende de schade ende tquaet des Oorloochs ende des Pays gherustheyd ende welvaert, Beschreven door Anthonius de Roovere, Antw. 1557.