Biographisch woordenboek der Noord- en Zuidnederlandsche letterkunde

[Nicolaas Heinsius]

Heinsius (Nicolaas), kleinzoon van den voorg. werd waarschijnlijk in Den Haag in 1656 geb. Zijn vader insgelijks Nicolaas genaamd, had bij Margaretha Wullen twee zoons, Daniel en Nicolaas, die, nadat de vader op rechterlijk bevel gehuwd was, den naam van Heinsius aannamen. De

[p. 334]

jongste zoon leidde een zwervend en losbandig leven, werd in 1677 wegens manslag uit het land verbannen met verbeurdverklaring zijner goederen en vluchtte naar Parijs. Vandaar ging hij naar Italië en drong zich in de gunst van koningin Christina van Zweden. In 1687 was hij gewoon geneesheer van den keurvorst van Brandenburg; in 1695 trok hij naar Kuilenburg om nader bij zijn Hollandsche patienten te zijn. In 1707 leefde hij nog, zooals blijkt uit zijn rekwest aan de Staten-Generaal ter opheffing van het banvonnis, dat toen al dertig jaren op hem drukte.

Behalve zijne medische werken schreef hij romans, als: Don Clarazel de Contarnos, ofte den buiten-spoorigen Dolenden Ridder, 2 dln., Amst. 1697; De vermakelyke avonturier ofte de wispelturige en niet min wonderlyke levensloop van Mirandor, 2 dln., Amst. 1695, 8e dr. ald. 1756.